نصرت خدا در آینه‌ خون

در سرزمین‌هایی که طنین گلوله و غرش موشک‌ها خواب کودکان را ربوده، مردی ایستاد که صدایش آرامش می‌آفرید و اراده‌اش کوه‌ها را به لرزه می‌انداخت. سیدحسن نصرالله نه فقط رهبر مقاومت، که آینه‌ای از ایمان به وعده‌های خدا بود؛ مردی که باور داشت اگر قدمی برای دین خدا برداری، آسمان در یاری‌ات گام برخواهد داشت. امروز، در سالروز شهادتش، پرسش اصلی این است: چگونه جهاد و خون او به تفسیر زنده‌ای از آیه‌ی «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ؛ اگر خدا را یاری کنید، خدا هم شما را یاری می‌کند»، تبدیل شد؟

سالروز شهادت سیدحسن نصرالله، یادآور مردی‌ست که نامش با مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم گره خورده است. او نه فقط رهبری سیاسی یا فرمانده‌ای نظامی، بلکه مصداقی زنده از وعده‌های الهی بود؛ وعده‌هایی که در قرآن کریم تکرار شده‌اند: «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ؛ اگر خدا را یاری کنید، خدا هم شما را یاری و گام‌هایتان را محکم و استوار می‌کند.» (سوره‌ی محمد، آیه‌ی ۷) این آیه، گوهر راه اوست. پرسش بنیادین که در ادامه به آن می‌پردازیم، اینجاست: چگونه نصرت خداوند در زندگی و شهادت سیدحسن نصرالله متجلی شد؟

معنای قرآنی نصرت خدا

قرآن کریم نصرت الهی را وابسته به نصرت بندگان از دین او دانسته است. مفسران در تفسیر این آیه گفته‌اند: «یاری خداوند یعنی یاری پیام او، دفاع از مظلومان و ایستادگی در برابر اهل باطل.» (طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۸، ص ۳۴۵) یاری خداوند به معنای آن نیست که ما قدرتی به او بیفزاییم، بلکه به این معناست که با پاسداری از ارزش‌های الهی، خود را در معرض امداد غیبی قرار دهیم.

سیدحسن نصرالله از آغاز مبارزه‌اش علیه اشغالگری رژیم صهیونیستی، نصرت دین خدا را محور عمل خود قرار داد. او بارها در سخنرانی‌هایش تأکید می‌کرد: «ما فقط برای دفاع از سرزمین و ملت خود نمی‌جنگیم، بلکه برای دفاع از اسلام و کرامت انسان می‌جنگیم.» (سخنرانی روز عاشورا در سال ۲۰۰۶، بیروت)

پیروزی مقاومت در جنگ‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۶، شاهدی روشن بر تحقق وعده‌ی الهی بود. آن‌گاه که رژیم صهیونیستی با تمام توان نظامی به میدان آمد و در برابر گروهی کوچک از مجاهدان شکست خورد، بار دیگر معنای آیه‌ی «وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ؛ و نیست یاری و نصرت جز از سوی خدا» (سوره‌ی آل‌عمران، آیه‌ی ۱۲۶) آشکار شد.

شهادت؛ اوج نصرت

شهادت در قرآن، حیات جاودان معرفی شده است: «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ؛ و هرگز گمان نبر آنان که در راه خدا کشته شدند، مرده‌اند، بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.» (سوره‌ی آل‌عمران، آیه‌ی ۱۶۹)

شهادت سیدحسن نصرالله نه شکست، که اوج نصرت بود. او سال‌ها دشمن را به عقب راند، روح امید را در دل امت دمید و سرانجام با خون خود امضای جاودانه‌ای پای عهد با خدا گذاشت. چنین شهادتی به تعبیر قرآن، «تثبیت قدم» است؛ گامی که از میدان دنیا به افق جاویدان می‌رود.

پیام امروز برای امت

امروز که امت اسلامی با تهدیدها و چالش‌های گوناگون روبه‌روست، یاد سیدحسن نصرالله پیامی روشن دارد: نصرت خدا فقط در سایه‌ی عمل صادقانه به تکالیف قرآنی محقق می‌شود. این نصرت نه به دست قدرت‌های جهانی، بلکه در جان مردمانی‌ست که بر سر عهد خود با خدا می‌مانند. جوانانی که امروز پرچم مقاومت را در دست دارند، باید به یاد داشته باشند که پیروزی حقیقی در توازن سلاح‌ها نیست، بلکه در تکیه بر وعده‌ی الهی‌ست؛ وعده‌ای که بارها در تاریخ محقق شده و در خون شهیدان تازه می‌شود.

امروز، امت اسلامی بیش از هر زمان دیگری نیازمند درک عمیق از مفهوم نصرت الهی‌ست؛ نصرتی که فقط در شعار و حرف محقق نمی‌شود، بلکه در پایبندی به ارزش‌ها، فداکاری برای عدالت و دفاع از مظلومان جلوه می‌یابد. هر گامی که در مسیر حق برداشته می‌شود، هر ایستادگی کوچک و بزرگ، حلقه‌ای از زنجیره‌ی پیروزی‌ست که وعده‌ی قرآن را تحقق می‌بخشد. 

نسل امروز با یادآوری راه سیدحسن نصرالله درمی‌یابد که مقاومت نه به مرزهای جغرافیایی محدود است و نه به لحظات خاص. مقاومت، سبک زندگی‌ست؛ ایستادگی در برابر ظلم، پایداری در برابر ترس و امیدواری در دل سختی‌ها. نصرت الهی، چراغ راهی‌ست که مسیر این مقاومت را روشن و به انسان یادآوری می‌کند که هیچ تلاش خالصانه‌ای در راه حق بی‌ثمر نمی‌ماند.

زندگی و شهادت سیدحسن نصرالله سندی روشن بر تحقق این وعده است که «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ.» (سوره‌ی محمد، آیه‌ی ۷) او با مجاهدت و استقامتش، نمونه‌ای زنده از «انتصار لله» بود و امروز خون او، چراغ راه آیندگان است. راه او همچنان ادامه دارد؛ راهی که از ایمان آغاز می‌شود، به جهاد می‌رسد و در شهادت به نصرت ابدی ختم می‌شود.

زهراسادات محمدی