به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، سیده حمیده مرتضوی، یکی از وکلای دادگستری خراسان رضوی در جمع خبرنگاران با استناد به ماده 55 قانون مدنی وقف، گفت: وقف عین مال حبس (ملک از دارایی مالک جدا شود) و منافع آن تسبیل (صرف راه خدا) شود، است که جمع این واژه اوقاف است.
وی با اشاره به اینکه به مال و زمین وقف شده، موقوفه گفته می‌شود، بیان کرد: وقف از جمله عقود معینی است که در فقه اهل سنت و امامیه از اعتبار خاصی برخوردار است.
وی بیان کرد: واقف باید مالک مالی باشد که وقف می‌کند و به علاوه دارای اهلیت باشد که در معاملات معتبر است. فقط وقف مالی جایز است.
مرتضوی تصریح کرد: وقف در بیشتر احادیث به عنوان صدقه جاریه نام برده شده است. از پیامبراکرم(ص) است که فرموده‌اند «وقتی آدم بمیرد، پرونده عمل او مسدود می‌شود، مگر در سه مورد صدقه جاریه، علمی که از آن نفع برده شود و فرزند صالحی که برایش دعا کند».(بحارالانوار، ج 2، ص 22)
این وکیل دادگستری گفت: وقف یک نوع عقدی است که به موجب آن مالک قسمتی از اموال خود را در حبس قرار می‌دهد و به این شکل از نقل و انتقال مصون خواهد بود و منافع آن نیز در مسیر مشخص مصرف می‌شود.
وی تصریح کرد: وقف بر دو نوع تقسیم می‌شود عام و خاص. در مواردی که برای مصلحت عمومی مانند مسجد، مدارس، تغذیه، اطعام و دارو و درمان وقف می‌شود وقف عام است و مواردی که برای شخص یا اشخاص معین و محصور وقف می‌شود، همچنین وقف به اولاد و خویشان را وقف خاص می‌نامند. وقف نامه، سند یا قباله وقف است که در آن نام ملک یا املاک و اسم موقوفه و محل و ویژگی رقبات و چگونگی مصارف آن و نام متولی و تعیین ترتیب متولیان بعد از متولی اول بیان شده است.
مرتضوی در مورد کسانی که موقوفه‌خواری می‌کنند و یا به عبارتی به موارد وقفی و عواید آن تعرض کرده و این موقوفات را به راحتی مورد تصرف خود قرار می‌دهند و از این امر هیچ باکی ندارند، گفت: عاقبت بد و شومی در انتظار آنان است و این دسته افراد اگر چه ممکن است خود دچار مشکلی نشوند، اما سوء عاقبت در نسل آنها باقی می‌ماند و فقر و ذلت بدون شک در فرزندان و بازماندگان آنها پیدا می‌شود زیرا آنان مال خدا را غصب می‌کنند.
این وکیل دادگستری در پایان تصریح کرد: به دلیل اینکه در وقف، مال به خدا منتقل می‌شود و صاحب و مالک آن خدای بزرگ و تعالی است، اگر کسب و کاری در این موقوفات انجام دهند حرام است و یا زندگی کرده و فرزندی حاصل آید، همچنین نمازی که می‌خوانند و روزه‌ای که می‌گیرند همه و همه محل اشکال است.