صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۱۴۳۳۶۵۷
تاریخ انتشار : ۰۵ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۵:۵۰

خبرنگاران افتخاری/ عبدالرحمن رحمانیان: عبدالرضا کوهمال، شاعر کشوری به مناسبت ارتحال اسوه انسانیت و تقوا علامه فاضل آیت‌الله شیخ حسین شب زنده‌دار جهرمی قطعه شعری را سرود.

به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، عبدالرضا کوهمال، شاعر کشوری به مناسبت ارتحال اسوه انسانیت و تقوا علامه فاضل آیت‌الله شیخ حسین شب زنده‌دار جهرمی قطعه شعری را سروده است.

«زانو بغل گرفته‌ام و داغ ماتمم / قلبم شکسته، در تب و تاب محرمم / این خطه باز بوی کبوتر گرفته است / این شهر را سکوت سراسر گرفته است / فریاد سررسیده ز بهت خبر بلند / او رفت تا بهشت خداوند سر بلند / نامش به جاودانگی عشق مردم است / مردی که افتخار همه اهل جهرم است / نامش چراغ راز و نیاز است در دلم / راهی به نام عشق که باز است در دلم / با او مدام مست می خم شدیم ما / لبریز السلام علیکم شدیم ما / درد آشنای داغ دل اهل درد بود / تابود با ستم همه جا در نبرد بود / لحن دعا و خنده نازش شنیدنی / ذکر قنوت‌های نمازش شنیدنی / قد قامت و صلات و قیامش چه دلنواز / ذکر تشهدش و سلامش چه دلنواز / آئینه بود او، خودش آئینه‌دار بود / اهل دعا و ندبه و شب زنده‌دار بود / نامش گل همیشه بهاران حسین بود / اخلاص و عشق و عاطفه اش نصب عین بود / خالص شدن به راه ولایت مرام او / هرگز نمیرسیم به قرب المقام او / کی میرسد کلام به وصف نجابتش / ذکر و دعا، هر آینه مست اجابتش / با اشفعی لنا متوسل به نور بود/ از هرچه غیر راه خدا بود دور بود / با یاحسین الفت و شور مدام داشت / بر کربلا همیشه به لب‌ها سلام داشت / آموختیم از لب او لفظ مرد را / خواندیم آن حماسه‌ترین فصل درد را / شب‌های جبهه سوز دعای شبانه‌اش / یادش بخیر آن نفس عاشقانه‌اش / این کوه غصه در دل ما جا نمی‌شود / زخم فراق او که مداوا نمی‌شود / پای غم کمر شکنش باز «یاحسین» / هر انتها و نقطه آغاز «یاحسین» / عشقش مدام، مستی جامش همیشگی / آوازه اش به نام، مرامش همیشگی».