لحظه ای را تصور کنید که خداوند با تمام عظمتش از یک بنده اش راضی و خشنود است. حتی تصور این لحظه هم زیبا و لذت بخش است.
به زندگیمان نگاه کنیم. بهترین قاضی زندگیمان خودمان هستیم و وجدانمان. چه کارهایی، چه عادت هایی، چه اخلاق و رفتارهای نهادینه شده ای، چه غفلت هایی، چه بی توجهی هایی و چه ... در زندگی انجام می دهیم که موجب می شود خدا از ما راضی و خوشنود نباشد.
انسان تنها موجودی است که می تواند از بیرون از خود به خود نگاه کند و به بررسی اعمال و رفتارش بپردازد. این خصلت بدون دلیل به انسان داده نشده است. از این خصلت بی نظیر بشری استفاده کنید. خود را بیرون از خود تصور کنید، اعمالتان را نظاره کنید. چه رفتارها و اعمالی از شما سر می زند که موجب ناخوشنودی باری تعالی از شماست.
شاید در قضاوت اینکه چه رفتاری موجب خوشنودی خداوند و چه رفتاری موجب خشم الهی می شود دچار تردید و شک شویم یا شاید گاهی مصداق های این دو موضوع را با هم اشتباه بگیریم. اما یک کتاب عملی و کامل در این زمینه نوشته شده است که می تواند به ما کمک کند.
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ قَرّبْنی فیهِ الی مَرْضاتِکَ و جَنّبْنی فیهِ من سَخَطِکَ و نَقماتِکَ و وفّقْنی فیهِ لقراءةِ آیاتِکَ برحْمَتِکَ یا أرْحَمَ الرّاحِمین؛ خدایا نزدیک کن مرا در این ماه به سوی خوشنودیت و برکنارم دار در آن از خشم و انتقامت و توفیق ده مرا در آن برای خواندن آیات قرآن به رحمت خودت ای مهربانترین مهربانان».