صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۴۶۰۶۶۳
تاریخ انتشار : ۲۳ آذر ۱۳۹۴ - ۱۱:۵۵
شکارسری تاکید کرد

گروه ادب: یک شاعر و منتقد ادبی تاکید کرد که یکی از دلایل کمرنگ شدن ارجاعات قرآنی در شعر معاصر، بی‌توجهی به جریان‌های ادبی بوده و لازم است جذابیت‌های دراماتیک مفاهیم دینی و قرآنی کشف شود.

حمیدرضا شکارسری، کارشناس ادبی و منتقد در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه یکی از دلایل کمرنگ شدن ارجاعات قرآنی در شعر معاصر، بی‌توجهی به جریان‌های ادبی و لزوم کشف جذابیت‌های دراماتیک مفاهیم دینی و قرآنی است، عنوان کرد: نمود ارجاعات قرآنی به لحاظ کمی در شعر شاعران امروز نسبت به گذشته کاهش یافته است. یکی از دلایل اصلی این امر کشف نشدن و بروز ندادن جذابیت‌های مفاهیم قرآنی نسبت به جاذبه‌هایی است که جوان امروز با آن‌ها روبه‌رو است.
این منتقد ادبی با بیان اینکه متاسفانه در حوزه ادبیات دینی بیشتر به سانسورها و بایدها و نبایدها توجه شده تا ایجاد جذابیت و کشف زیبایی‌های پنهان مفاهیم قرآنی، تاکید کرد: دورباش‌ها و کورباش‌ها و ایجاد محدودیت‌های زیاد برای شاعران جوان گاه باعث شده گفتمان‌های دیگر جذابیت بیشتری داشته باشند و این از آسیب‌های حوزه ادبیات دینی محسوب می‌شود.
وی توضیح داد: متاسفانه در پرداختن به مفاهیم دینی هنوز جذابیت‌های دراماتیک را پیدا نکرده‌ایم. شعر امروز واقع‌گرایانه است و باید بتواند مفاهیم دینی و قرآنی را مصور کند.

وظیفه ادبیات تعلیمی به تصویر واگذار شده است
شکارسری تصریح کرد: هنوز نتوانسته‌ایم مطابق حرکت جریان‌های تصویرگرا، مفاهیم قرآنی را دراماتیک کنیم.
به اعتقاد وی، یکی از دلایل رشد و توفیق شعر عاشورایی در مقابل شعر دینی داستان‌گونه بودن آن است. مفاهیم قرآنی دراماتیک نشده‌اند و زمینه برای نمود جدی آنها در شعر امروز فراهم نیست.
شکارسری گفت: شعر کلاسیک ما ذهنی و معنی‌گرا بود و شاعر می‌توانست با تکیه بر مشخصات صوری و موسیقیایی به خلق اثر بپردازد. بنابراین شاعران قدیم ما چون سنایی، عطار و مولانا می‌توانستند به راحتی از مفاهیم قرآنی در اشعارشان استفاده کنند تا جایی که مثنوی مولانا را قرآن منظوم لقب داده‌اند. شعر فارسی از سبک هندی به بعد تصویرگراتر شد و دیگر به سختی شاعران می‌توانستند از مفاهیم قرآنی معنی‌گرا استفاده کنند.
وی عنوان کرد: امروز دیگر ادبیات تعلیمی معنی‌گرا وظیفه خود را به ژانرهای دیگر واگذار کرده و مخاطب باید از تصویر ذهنی به مفهوم برسد.