فروغ پارسا، عضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات قرآن و حدیث پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در گفت‌وگو با
خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، درباره اثر در حال نگارش خود گفت: هم اکنون بر روی یک برنامه تحقیقاتی 5 ساله متمرکز هستم در این پژوهش «تاریخ تفسیر شیعه از سده 12 تا دوره معاصر» را بررسی می‌کنم.
وی در ادامه گفت: در این پژوهش سعی دارم تا نشان بدهم چگونه بین تحولات تاریخی و سیاسی و حوزه مطالعات قرآنی پیوند و ارتباط برقرار شد.
پارسا اظهار کرد: از سده 10 و 11ه‌ق دوران حکومت صفوی آغاز می‌شود در این دوران کارهای قرآنی همگی با تحولات سیاسی در ارتباط بودند هر یک از پادشاهان صفوی مکتب خاص خود را ایجاد کردند و مفسران نیز از آن مکاتب تاثیر می‌گرفتند.
وی در ادامه با اشاره به تحولات سیاسی سده 12 و 13 افزود: بعد از صفویه ایران یک سری تحولات سیاسی جدیدی پیش روی خود می‌بیند و دولت‌های افشاریه، زندیه سپس قاجاریه روی کار می‌آیند.
رئیس پژوهشکده حکمت معاصر گفت: به نظر من اوج تحول مطالعات قرآنی با حرکت‌های احیاگرایانه «سید جمال الدین اسدآبادی» آغاز می‌شود. سیدجمال جنبش تنباکو و تا حدودی نهضت مشروطه را هدایت کرد. کار عمده‌ای که سیدجمال انجام داد، بنیان گذاشتن «گفتمان عصری سازی» در فهم و تفسیر قرآن بود یعنی تا پیش از سید جمال کسانی که وارد حوزه مطالعات قرآنی شده بودند اصلا به این نکته توجه نداشتند که قرآن می‌تواند پاسخی برای مسائل و مشکلات معاصر داشته باشد. برای نخستین مرتبه سیدجمال مسائل سیاسی و اجتماعی را با قرآن پیوند زد و بر آن شد پاسخ مسائل را از قرآن بگیرید.
وی در ادامه گفت: بعد از سید جمال رویکرد اجتماعی و عقل‌گرایانه وارد حوزه مطالعات قرآنی شد و مطالعات قرآنی از دانش‌های روزی چون «دانش زبان شناسی» و «انسان شناسی» بهره گرفت. به نظر من بنیان‌گذار این اندیشه سید جمال الدین اسدآبادی بود.
وی در پایان، قرن 10 ه‌ق را قرن شکوفایی تشیع خواند و افزود: در این قرن حکومت صفویه در ایران پایه‌های خود را استوار کرد. این حکومت این امکان را برای کسانی که در «مکتب حله» رشد کرده بودند فراهم آورد تا دانش‌های خود را در عرصه سیاسی و اجتماعی مطرح کنند و بتوانند نهاد دینی قدرتمندی برای روحانیت شیعه بنا کنند؛ «محقق‌کرکی» یکی از پرورش یافتگان مکتب حله بود که برای فقه اهمیت ویژه‌ای در نظر می‌گرفت و معتقد بود فقیه باید وارد حوزه حکومت شود.