وی ادامه داد: البته طی سال‌های گذشته تولیدکنندگان تئاتر با موضوع روایت دینی اصرار بر استفاده از این شیوه یعنی به کارگیری فضای خاص و واقع‌گرای صحنه و همچنین ادای کلمات و جملات به شکل ویژه و فاخر بودیم که البته مورد توجه و وثوق مخاطبان نیز قرار گرفته است به شکلی که این شیوه اجرایی رفته رفته تبدیل به یک الگو در تولید نمایش دینی شده است.
دشت‌گلی تصریح کرد: البته واقعیت در عمل چیز دیگری است که به ویژه در مواجهه با نسل نوی مخاطب تئاتر اصرار بر تولید نمایش به این شیوه نتیجه مثبتی به دنبال ندارد و چون حال و هوا و فضای رخداد نمایشی و نوع گویش بازیگران آن بسیار دور از آن چیزی است که امروزه در مناسبات جاری و معمولی مردم به آن رفتار می‌کنند و به این شیوه حرف می‌زنند، لذا آرام آرام این شیوه کسالت‌بار و منسوخ خواهد شد.
این کارشناس و مدرس تئاتر در ادامه گفت: البته در سال‌های اخیر شاهد فعالیت‌هایی از سوی برخی کارگردانان و طراحان تئاتر برای روایت نمایشی موضوعات دینی و مذهبی به شیوه‌ای امروزی و حتی مدرن نیز هستیم، اما با وجود آنکه مخاطب امروز تئاتر آن شیوه سنتی در اجرای تئاتر دینی و مذهبی را برنمی‌تابد، در عین حال به سبب اینکه اصطلاحاً محتوای دینی با ساختار نو و غیرمتعارف روایت تئاتر دینی انطباق ندارد، لذا با این شکل از اجرای نمایشی نیز قادر به برقراری ارتباط حداکثری نیست.
سرپرست اسبق مرکز هنرهای نمایشی ارشاد افزود: باید به این نکته نیز اشاره کرد که شیوه اجرای سنتی نمایش دینی طی دهه‌های متوالی تبدیل به یک الگوی جاری و قابل قبول حداقل از سوی فعالان و کارگردان تئاتر دینی شده است و برای جایگزینی و نهادینه شدن آن با استفاده از شیوه‌های نوین و جوان‌پسند، نیاز به صرف وقت و زمان زیادی داریم.
وی در پایان تأکید کرد: اجرای مستمر نمایش‌های دینی و عدم نگرش مناسبتی به تولید و اجرای این نمایش‌ها که این روند را تبدیل به یک روند مقطعی و به مرور خنثی خواهد کرد، می‌تواند زمینه را برای روی آوردن تولیدکنندگان تئاتر دینی به شیوه‌های روزآمد تئاتر فراهم کند و از آن سو نیز توقع در تغییر ذائقه مخاطبان عام و حرفه‌ای تئاتر نیز داشته باشیم.