به گزارش خبرنگار ایکنا؛ عباس دوزدوزانی در سال 1321 در تبریز متولد شد، در اوان کودکی و قبل از ورود به دبستان در یکی ازمکتب‌خانه‌های زادگاهش تبریز روخوانی قرآن را به نحو کامل آموخته و از همان دوران، به سیاق خانوادگی به همراه مادر مرحومش با قرآن مأنوس بود، در دوران دبستان و دبیرستان درس قرآن را به راحتی گذراند و سپس در دبیرستان به درس ادبیات عرب، که دبیرش بسیار دانا و معلمی اثرگذار بود، علاقه وافری پیدا کرد و به این رشته دلبسته شد به حدی که در کنار دروس رسمی، و سنگین آن زمان، صرف و نحو عربی را آموخت و این گرایش، منجر به دو انگیزه در وی شد؛ اول آنکه مراجعه به قرآن را برایش آسان و شیرین کرد و دوم آنکه به جلسات تلاوت و آموزش‌های قرآنی سوقش می‌داد که به‌تدریج، و در آغاز جوانی قاری مقبول، و از مدرسان قرآن در جلسات آموزشی حضور می‌یافت.
وی از پایه‌گذاران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نخستین فرمانده سپاه بود. سپس در کابینه شهید رجایی مسئولیت وزارت ارشاد را عهده‌دار شد. همچنین نماینده مجلس اول از تبریز و دوم و سوم را از تهران بر عهده داشت. وی همچنین عضو و رئیس شورای شهر تهران در دوره اول شوراها و رئیس کانون زندانیان سیاسی قبل از انقلاب بود. آخرین مسئولیت وی، کارشناس ارشد ریاست جمهوری بود و پس از آن بازنشسته شد.
در جوانی علاقه بسیاری به رشته طبیعی داشت و آرزویش تحصیل در رشته پزشکی بود، اما تقدیر سرنوشت دیگری را برایش رقم زد، پدر مانع ورودش به دانشگاه شد و به دلیل اطاعت از پدر، از رفتن به دانشگاه منصرف شد و راه معلمی در پیش گرفت و با وجود استخدام در آموزش و پرورش، بر مواضع سیاسی خود که مبارزه با رژیم طاغوت بود و از اساتیدش آموخته بود، ماند.
در پاییز۱۳۴۴به دعوت حزب ملل اسلامی به عضویت آن درآمد و در صف مبارزان سیاسی ـ نظامی قرار گرفت، اما پس از کشف، این حزب منحل شد و برای نخستین بار بازداشت سیاسی شد و همین امر سبب شد، از شغل معلمی معلق شود، اما در زندان دست از تلاش برای یادگیری ادبیات عرب برنداشت و این مکان را فرصتی مناسب برای تدبر و تفکر و خودسازی می‌دانست و شاید بتوان گفت؛ همین تفکر و تدبرها سبب شد طبع شعری‌اش بجوشد و گهگاهی مناجات‌های معنوی میسرود.
زمان سپری شد و انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، وی در این موقعیت هم دست از تلاش برنداشت و در ساماندهی حرکت‌های مردمی، به ویژه در مناطق جنوبی تهران فعال بود و همین تلاشها سبب شد مسئولیت‌های سنگینی بر دوشش نهاده شود و آخرین مسئولیتش در نهاد ریاست جمهوری بود که در سال 1382 از این نهاد بازنشسته شد.
سه سال بعد، به دنبال سکته قلبی که دوران نقاهتش را می‌گذراند، شب بیست وهشتم ماه ذیحجه ۱۴۲۸ قمری، مصادف با پاییز ۱۳۸۵ حدود ساعت یک و نیم صبح به رختخواب می‌رود، اما خوابش نمی‌برد و احساس می‌کند آیات اول سوره «بقره» به طور منظوم، در ذهنش تکرار می‌شود، قلم برداشته و شروع به نوشتن می‌کند.
برون از خود آی و به واقع گرای
که هستی است صرف حضور خدای
الف، لام، میم، آن کتاب وجود
یقینی است بر متّقین رهنمود
همانان که ایمان به غیب آورند
به پیوند و انفاق، فرمان برند
و از آنچه روزی بدادیم‌شان
ببخشند بر خیل درماندگان
و آنان که می‌باشد ایمان‌شان
بدانچه فرود آمدت زآسمان
و بر آنچه پیش از تو آمد فرود
به وحی، از خداوندگار ودود
و بر حشر و هنگامه واپسین
از اندیشه حق بودشان یقین
همانان به ارشاد پروردگار
به راه کمالند و هم رستگار
پس از آن کارش را به طور مداوم ادامه می‌دهد و در سیصد و سیزده روز کار ترجمه‌اش را به پایان می‌رساند، اما حدود پانزده بار این ترجمه را مرور و اصلاح می‌کند و در نهایت با ترجمه دعای ختم قرآن و کسر ابیات تکراری «بسم‌الله الرحمن‌الرحیم» کار انجام شده را در مجموع در 13 هزار و 352 بیت ارائه می‌کند.
وی با وجود اینکه نتوانست چاپ عمومی این ترجمه را ببیند اما یکی از وصیت‌هایش این است که این ترجمه هر مزیتی کسب، و هر هدیه‌ای که جذب کند، برای همیشه وقفی به پیشگاه الهی و کلی و جزئی برای مصارف خیریه و علاج بیماران و کمک به نیازمندان خواهد بود.
یادآور می‌شود، این ترجمه منظوم قرآن که مدتی است مجوز چاپ آن از سوی معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد صادر شده است، اما به دلیل مشکلات مالی مترجم، هنوز به چاپ نرسیده است.
خبرگزاری ایکنا، درگذشت این مترجم قرآن را به جامعه قرآنی و خانواده آن مرحوم تسلیت می‌گوید.
انتهای پیام