افضلالسادات حسینی، عضو هیئت علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، در گفتوگو با ایکنا؛ به مقوله تربیت دینی و بایدها و نبایدهای آن اشاره کرد و گفت: این موضوع در جامعه دچار شعارزدگی شده است و از آن با عنوان حیات طیبه نام میبرند. افرادی که از این واژه استفاده میکنند از عمق مطلب آگاه نیستند؛ در حالی که این واژه از بار معنایی قرآنی والایی برخوردار است. استفاده دمدستی و عدم تبیین زوایای مختلف این مفهوم سبب شده است تا کارکرد اصلی خود را از دست بدهد و این امر از آگاه نبودن افرادی که در این زمینه مسئول هستند نشئت میگیرد.
وی ادامه داد: حیات طیبه ساحتها، شاخصهها و کارکردهای مختلفی دارد و تا زمانی که علم و آگاهی از زوایای مختلف آن ایجاد نشود، نمیتوان توقع داشت کارکردها و خروجی آن در روند تربیتی حاصل و حیات طیبه محقق شود. در برخی موارد نه تنها نتیجه مطلوب حاصل نمیشود، بلکه ناآگاهی و فهم جزئی از مفهوم حیات طیبه به روند تربیتی کودکان و نوجوانان نیز ضربه وارد میکند.
وی سلیقهگرایی و تعبیر شخصی از مفاهیم دینی را از جمله آسیبهایی دانست که روند تربیت دینی را تهدید میکند و گفت: دین اسلام مکرراً انسان را به تفکر و تدبر دعوت و تبعیت کورکورانه را نفی میکند. حال در این میان برخی درصدد هستند به اسم تربیت دینی به القای مفاهیم بپردازند و این امر در تضاد با تربیت است، چرا که تربیت دینی مبتنی بر قدرت تصمیمگیری و انتخاب است.
حسینی نداشتن متولی مشخص در زمینه تربیت دینی را سبب شکلگیری نظریههای مختلف و ارائه تصویرهای ذهنی افراد دانست و گفت: آنچه در این میان رخ میدهد آن است که مفاهیم والای تربیت دینی تبیین نمیشود و به واسطه درک ناقص و سطحی، افراد دچار کمگویی و یا حتی متضادگویی میشود.
سونامی بیاخلاقی در خانواده، مدرسه و صداوسیما پدید آمده است
دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران سیره رسول الله(ص) و ائمهاطهار(ع) را الگویی برای تربیت اسلامی برشمرد و گفت: سونامی بیاخلاقی در خانواده، مدرسه و صداوسیما پدید آمده است و منشأ آن نیز عدم آگاهی از مبانی تربیت دینی است. وقتی از مدیران مدارس سؤال میکنیم که برای تربیت دینی دانشآموزان چه برنامهای دارند و از عدم مسئولیت در این زمنیه سخن میگویند و یا مربیان امور تربیتی صرفاً به برپایی مراسمهای کلیشهای بسنده میکنند، نمیتوان توقع داشت روند تربیت دینی به درستی شکل گیرد.
وی با بیان اینکه در میان خانوادهها نیز دغدغههای اقتصادی بر سایر مسائل غلبه پیدا کرده است و عزمی برای آموختن و آشنایی با راهکارهای تربیت دینی وجود ندارد، تصریح کرد: در رسانه ملی و حتی شبکه تلویزیونی ویژه کودکان نیز فهم صحیحی از تربیت دینی ندارند و صرفاً به مسائل ظاهری پرداخته میشود. بنابراین پاسخی که دریافت میشود کاملاً متضاد با مبانی دینی است.
وی با بیان اینکه کتاب دینی صرفاً نمیتواند از دانشآموزان انسانهایی دینباور بسازد، گفت: نقش الگویی معلم در این زمینه بیبدیل است که باید با شادابی و ایجاد انگیزه همراه باشد. ایجاد روح مشارکت، دوستی و صداقت از جمله عواملی است که با نقش کلیدی معلم به ثمر مینشیند و خلق و خوی یک فرد را برای تمام عمر تحت تأثیر قرار میدهد.
دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران تصمیمگیری و انتخاب را گام مهی در زمینه تربیت دینی برشمرد و گفت: اگر انسان به درستی انتخاب نکند، به نفس خود بد کرده است؛ بنابراین آموزش تفکر و تعقل میتواند زمینه پیمودن صحیح مسیر در زندگی را ایجاد کند.
عضو هیئت علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران در پایان سخنان خود بر ضرورت بازتعریف تربیت دینی تأکید و تصریح کرد: در این میان به بیان برخی مفاهیم دینی محدود شدهایم و از آشنایی بیشتر با سایر رویکردها بازماندهایم. در این زمینه به مشارکت صاحبنظران دینی برای بیان جنبههای مختلف تربیت دینی نیاز داریم.
انتهای پیام