به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری شهادت امام باقر(ع) روز گذشته، 18 مرداد، با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمدباقر علوی‌تهرانی برگزار شد.
اشک علامت درک حقیقت است
گریه بر امام حسین(ع) دستور دین است
علوی‌تهرانی بیان کرد: یکی از گریه‌ها، گریه مصیبت است و یکی از مهم‌ترین مصادیق آن نیز گریه بر مصیبت امام حسین(ع) است؛ یعنی در مصیبت امام حسین(ع) اشک می‌ریزیم. چرا؟ چون دستور بر این است. آن‌هایی که به ما گفتند که همسرانتان چطور بر شما محرم می‌شوند، یا زندگی شما باید چطور باشد و سبک زندگی به ما آموختند، یعنی رهبران آسمانی ما، همان‌ها تبیین کردند و فرمودند که بر حسین(ع) گریه کنید.
وی با اشاره به بخشی از روایاتی که در این زمینه وارد شده است، تصریح کرد: در روز عاشورا، در وداع امام حسین با اهل حرم که البته امام(ع) سیزده وداع دارند و یکی از آن‌ها با اهل حرم و زن و بچه است، فرمودند: «قولوا لاولیائنا یَهتَمُونَ فی اقامه مصائبنا» یعنی به دوستداران ما بگویید که به مصیبت و برقراری عزای ما اهتمام کنند. همچنین در وداعشان با امام سجاد(ع) آمده است که از ناحیه من به شیعیان سلام برسان و به آن‌ها بگو، پدر من را غریبانه کشتند و برای او گریه کنید. در همه مصائبی که بر سیدالشهداء(ع) وارد شده، امام به این نکته اشاره دارد که پدر ما تشنه به شهادت رسیدند. بنابراین برای گریه کردن دستور رسیده است. حضرت رضا(ع) نیز فرمودند که اصلاً اگر کسی بخواهد گریه کند، گریه‌کنان باید فقط بر حسین(ع) گریه کنند و بعد به فرزند شبیب فرمود اگر خواستی برای چیزی گریه کنی بر حسین(ع) گریه کن.
این کارشناس حوزه دین در ادامه بیان کرد: بنابراین چیزی که دستور باشد افسردگی ندارد. گریه بر امام حسین(ع) نیز از جهات مختلفی قابل بحث است. یکی از آن‌ها این است که فقط انسان نیست که بر امام گریه می‌کند بلکه همه موجودات بر امام(ع) گریه کرده‌اند. در روایت نیز داریم که امام صادق(ع) فرمود: آسمان و زمین و ملائک و وحوش بیابانی ماهی‌های دریا و کوه‌ها بر حسین(ع) گریه می‌کردند. البته این گفته نیز دلیل قرآنی دارد چنانکه در سوره دخان فرمود: «فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ»؛ یعنی آسمان و زمین بر فرعونیان گریه نکرد. بنابراین می‌‌توانند گریه کنند، اما در اینجا گریه نکردند. همچنان که گریه بر امام حسین(ع) قبل از عاشورا نیز وجود داشته است و ابن عباس می‌گوید وقتی که با علی(ع) در جنگ صفین بودیم، به نینوا رسیدیم و امام علی(ع) فرمود اگر تو نیز اینجا را می‌شناختی از آن عبور نمی‌کردی مگر اینکه گریه می‌کردی و بعد در ادامه روایت دارد که حضرت به قدری اشک ریخت که از اسب به پایین افتاد و از هوش رفت.
انتهای پیام