گریه بر حسین(ع) ابعاد و پیامهای مختلفی دارد
الف- «مِن حسین» یعنی: «ما از حسینیم». به مصداق حدیثی که میفرماید: «شیعیان ما از طینتمان خلق شده اند».
ب- «مع الحسین»، یعنی: «ما با حسینیم». به مصداق: «عهد و پیمانی که با امام داریم»، اعلام وفاداری میکنیم.
ج- «للحسین»، یعنی: «ما برای حسینیم». به جهت «اعلام آمادگی ایثار و جانبازی برای امام».
د- «یاحسین»، که خود مصداقهای زیادی دارد.
مقصود از یاحسین(ع)
۱- سلام بر حسین(ع) است، به دلیل: «و سلام علی عباده الذین اصطفی (نمل، ۵۹) و «صلی الله علیک یا ابا عبد الله».
۲- توسل بر حسین(ع) است، به مصداق: «یا وجیها عندالله».
۳- «لبیک» بر ندای:«هل من ناصر ینصرنی» حسین است.
۴- آرزوی شهادت در رکاب و اهداف حسین(ع) است: «یا لیتنا کنا معک».
۵- نجوا و درد دل با حسین(ع) است: «اذا ناجیتم الرسول...» (مجادله، ۱۲).
۶- یاد کرد حسین(ع) است، رسول خدا فرمود: «ذکر نام خدا عبادت است و یاد کرد نام من و نام علی و نام امامان معصوم از نسل ایشان نیز عبادت محسوب میشود». (بحار الأنوار، ج۳۶، ص ۳۷۰)
۷- تکریم و احترام حسین(ع) است، به مصداق: «وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ (حج، ۳۲)، چون بزرگداشت چیزی که به پروردگار منسوب باشد، تعظیم شعائر الهی به شمار میآید.
۸- اظهار و ابرازِ محبت بر حسین(ع) است: «قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى...» (الشّوری، ۲۳).
۹- هماهنگی با روح حماسی حسین(ع): «هیهات منا الذله».
۱۰- یاد کرد شهادت و مصیبت بزرگ حسین(ع) است، امام صادق(ع) فرمود: «همانا روز شهادت حسیـن سوگناکترین روزهاست» (علل الشرایع، ص ۲۲۵).
مردم بزرگوار و آگاه ما، همواره شاکر و قدر نعمت حسینی بودن- این لطف خفیه خدا- را دانسته و به موازات تداوم و تعالی برنامههای عزاداری، آن را از آفتهایی که دشمنان اسلام و حسین(ع) برآن تدارک دیده اند، مصونیت بخشیده و زندگی را به سمت حسین گونه زیستن مهیا میسازند.
«نقل شده است که: پس از شهادت امام حسین(ع)، ابلیس لعین از خوشحالی پرواز کرد و تمام زمین را گشت و شیاطین و عفریتها را به دور خود جمع کرد و گفت: ما امروز به آرزوی خود رسیدیم، و مردم را اهل جهنم کردیم مگر کسی که در این مصیبت گریه کند و به دوستی و محبت آل محمد(ص) مصمم گردد. پس تا میتوانید مردم را از این واقعه در شک اندازید و از آگاهی از این مصیبت باز دارید تا زحمت من به هدر نرود». (تذکره الشهدا، حبیب الله شریف کاشانی).
یادداشت: امین فتحی- عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه محقق اردبیلی
انتهای پیام