در ایام عزاداری ماه محرم حوادث واقعه عظیم کربلا در تمام محافل مذهبی کشورمان بازخوانی و به نحوه برخورد جبهه ستمگران و ظالمان سال 61 هجری با فرزند شش‌ماهه امام حسین(ع) و خیمه‌های محل استقرار زنان و خانواده‌های همراه قافله‌سالار حق‌جویان دشت نینوا اشاره می‌شود.
کتب تاریخی و مقتل‌هایی که این واقعه را ثبت کرده‌اند، روایت کرده‌اند که نواده پیامبر، حسین بن علی(ع) فرزند شش‌ماهه‌اش را که از فرط تشنگی و عدم امکان دسترسی به آب در شرایط سخت جسمی قرار گرفته بود، بالای دست بلند کردند و طرف مقابل را به رعایت حداقل انسانیت فراخواندند و گفتند اگر بر من رحم نمی‌کنید بر این کودک شش‌ماه رحم کنید و دست از جنایت خود بردارید اما پاسخ این دعوت انسانی، شلیک تیر بر گلوی آن کودک خردسال و... بود و نشان دادن اوج قساوت و بی‌رحمی.
وقتی واقعه یاد شده را با ستمگری‌های زمانه خود مقایسه کنیم، به‌راحتی در می‌یابیم که امروزه نیز همان رویه وحشیانه و غیرانسانی از سوی ستمگران جریان دارد. امروزه نیز هر چه خانواده‌های کودکان یمنی فریاد می‌زنند که بر بچه‌های کوچک ما رحم کنید و بگذارید آنها حداقل از تغذیه اولیه برخوردار شوند، طرف مقابل ذره‌ای کوتاه نمی‌آید و فراتر از تیرهای مدل سال 61 هجری از انواع بمب و ترکش‌های مدرن امروزی بهره می‌گیرد و هم‌زمان ده‌ها کودک و مادرانشان را بر خاک می‌نشاند.
در سوریه، عراق، افغانستان، سرزمین‌های اشغالی فلسطین و بسیاری از دیگر مناطق غیرمسلمان در سراسر جهان نیز می‌توانیم رویکرد ستمگران را ملاحظه کنیم که اوج بی‌رحمی‌ها و نقض قواعد حقوق بشردوستانه و حتی اخلاق انسانی را پیشه می‌کنند و تنها چیزی که برایشان اهمیت دارد سر به نیست کردن طرف مقابل و سلطه‌گری است.
فارغ از تفاوت‌ها در ابزارهای ستمگری و جنایت بین گذشته و حال، فرق مهمی که امروزه می‌توان بین برخی ستمگران قرن بیست‌و‌یکمی با ستمگران سال 61 هجری یافت، این است که امروزه چون حقوق انسانی برای مردم جهان اهمیت بسیار یافته و همه طالب رعایت حقوق خود هستند، ستمگران درجه یک جهان که معدن همه شرارت‌ها، زورگویی‌ها و باج‌خواهی‌ها در دنیا هستند، با ظواهر لوکس و فریبنده خود را دلسوز انسان‌ها معرفی می‌کنند.
وقتی صهیونیست‌ها کودکان مظلوم سرزمین تحت اشغال خود را از خانه و کاشانه بیرون کرده و از بین می‌برند، اهمیتی ندارد اما اگر مظلومان در مقابل زور بایستند و در مقام دفاع از خود و دفع ظلم سیلی روانه گوش طرف ستمگر کنند، خشونت‌طلب تلقی شده و ناقض ضوابط انسانی بوده و باید تنبیه شوند.
چه خوب است در مرور تاریخ، رویه زورگویان و ستمگران را به خوبی بشناسیم و همواره مراقب باشیم که خدای ناکرده خود با توجیهات مختلف در زمره آنها درنیاییم و نسبت به انسان‌های بی‌گناه و حق‌طلب مرتکب زورگویی، بی‌رحمی و رفتارهای ضد انسانی نشویم.
همچنین همواره اراده آن را داشته باشیم که زیر بار هیچ ستمگری نرویم و حتی اگر زورمان به او نرسید، فریاد مظلومیت حق را چون حق‌جویان سال 61 هجری به گوش دیگر انسان‌ها برسانیم تا از انفعال و بی‌تحرکی بیدار شوند و فضا را بر ستمگران در هر سطحی تنگ سازند و حق و عدالت را نهادینه کنند.
به تأکید قرآن کریم حق و عدل نهادینه نمی‌شود مگر خود ما انسان‌ها در این راستا برخیزیم و برای تحقق آن هزینه داده و تلاش لازم را به عمل آوریم.
به قلم محمدجواد صفری
انتهای پیام