به گزارش ایکنا؛ به نقل از
گاردین، وقتی «موژو هروستانوویچ» در سال 1997 به کمپ پناهندگان جزواک منتقل شد گمان می‌کرد قرار است به مدت چند ماه در آنجا بماند؛ این چیزی بود که دولت به او گفته بود. اما با گذشت بیش از دو دهه او همچنان در اردوگاه زندگی می‌کند.
هروستانوویچ به همراه همسر، پسر، عروس و دو نوه‌اش در یک منزل 30 متری که سازمان‌های بین‌المللی برای آنها ساخته‌اند همراه با 50 خانواده دیگر در اردوگاهی در شهر «توزلا»ی بوسنی وهرزگوین زندگی می‌کنند.
این خانه‌ها که در ابتدا به عنوان راه‌حلی موقتی ساخته شده بودند اکنون به محل دائمی زندگی صدها باقیمانده نسل‌کشی مسلمانان در سربرنیتسا (که پس از جنگ جهانی دوم خشونت‌بارترین جنگ اروپا به شمار می‌رود) تبدیل شده است.
«آودو» پسر 25 ساله هروستانوویچ که در زمان جنگ چند ماهه بوده، می‌گوید: آنها ما را از یاد برده‌اند. این مردم، درد خود را با جامعه بین‌المللی در میان گذاشته‌اند؛ در عوض چه چیزی دریافت کرده‌اند؟ یک خانه ویرانه؛ همه آنها را فراموش کرده‌اند.
در 11 جولای سال 1995 نیروهای تحت فرمان «زاتکو ملادیچ»، فرمانده صرب‌های بوسنی وارد شهر مسلمان‌نشین سربرنیتسا در شرق بوسنی شدند. آنها تمام مردان این شهر را قتل عام کردند. برآورد می‌شود 8 هزار و صد نفر در این شهر کشته شده باشند.
انتهای پیام