مهدی (عج) فقط تجسم باوری اسلامی با ماهیتی دینی نیست، بلکه عنوانی است برای آرمانی که انسان‌ها با ادیان و مذاهب گوناگون به آن چشم دوخته‌اند. مهدی (عج) شکل‌یافتۀ الهامی فطری است که مردم به‌رغم اختلاف باور‌ها و چگونگی ارتباطشان با غیب، از طریق آن به این دریافت رسیده‌اند که انسانیت روزی موعود روی زمین دارد که در آن، رسالت‌های آسمانی با مفاهیم عالی و هدف نهایی‌شان تحقق می‌یابند و مسیر طاقت‌فرسای انسان در طول تاریخ پس از رنجی دراز به آرامش و ثبات می‌رسد. [علامه شهید محمدباقر صدر، کتاب پژوهشی درباره امام مهدی علیه السلام، صفحه ۲۹]