وی اظهار کرد: ماه رمضان قبل از شروع جنگ، هوا در خوزستان بسیار گرم بود. بچه‌ها روزه بودند. من پاس‌بخش بودم، پستشان را عوض کردم و پیش خودم می‌گفتم امروز می‌خواهم شق‌القمر کنم. با خودم تصمیم گرفتم بعد از اینکه پست بچه‌ها را عوض کردم و برای استراحت رفتند، می‌روم و دستشویی‌های پایین راه پله مدرسه عراقی‌ها که در اختیار سپاه قرار گرفته بود، بشویم.
بیشتر بخوانید:
سمیرمی ادامه داد: همین که از پله‌ها پایین آمدم، صدای شرشر آب را شنیدم، آرام پایین آمدم می‌خواستم مچ‌گیری بکنم که دیدم محمد جهان آرا، پیش دستی کرده بود و قبل از اینکه من بخواهم به قول خودم شق‌القمر کنم، برای شستن دستشویی‌ها رفته بود. سرم را انداختم پایین و با حالت خجالت‌زده کنارش ایستادم و کمکش کردم.
این رزمنده دفاع مقدس گفت: در دوران جنگ همه بچه‌ها روزه بودند. یادم است بچه‌هایی که مسافر بودند برای اینکه روزه‌شان را تکمیل بکنند باید حتما دیوارهای شهر خرمشهر را می‌دیدند که بتوانند در پرشین (چون آن موقع ما در هتل پرشین آبادان مستقر بودیم) یا مقرهای دیگر روزه بگیرند. بچه‌ها زیر آتش توپخانه خودشان را به منطقه محرزی یا کوت شیخ می‌رساندند تا روزه‌شان را کامل کنند.
وی اظهار کرد: در روزهای ماه رمضان، قرائت قرآن در سنگرها به صورت دسته جمعی یا انفرادی انجام می‌شد و در شب‌های قدر نیز بچه‌ها شب زنده‌داری می‌کردند. البته نماز شب‌ها به ماه رمضان ختم نمی‌شد.
انتهای پیام
