در ابتدای این برنامه علیرضا سعیدی ضمن تبریک روز خبرنگار، نکاتی پیرامون خبرنگاری در بخش موسیقی گفت: به عنوان یک خبرنگار وظیفه دارم منعکس کننده اخباری باشم که مخاطبان را به سمت شنیدن موسیقی خوب جذب کند. این روزها موسیقی خوب در میان موسیقی‌های تجاری، بازاری و اقتصادی که کلیت بازار موسیقی کشور ما را فرا گرفته تبدیل به گنج کمیاب شده است. این واقعیت سبب‌ساز اتفاقات بدی برای موسیقی خوب، اندیشه‌ساز و اندیشه‌محور است و به سمتی می‌رویم که زنگ خطر آن به صدا درآید.
وی در رابطه با تحمیل خبرهای موسیقی تجاری به تمامی خبرگزاری‌ها برای تبلیغ و مهجور بودن موسیقی هنری و اصیل توضیح داد: اولین مشکلی که می‌توان به آن اشاره کرد نفوذ بی‌حد و حصر برخی از دوستان تهیه‌کننده در حوزه موسیقی به ویژه موسیقی پاپ است. به قدری این افراد در مدیریت و جریان تولید آثار موسیقی نفوذهای عجیب و پرسش‌برانگیزی دارند که این امر سبب شده تا همان موسیقی‌هایی که این تهیه‌کنندگان تولیدکننده آن هستند و صرفاً موسیقی سرگرم‌کننده و بعضاً مبتذلی هم هستند در بین مردم جای خود را بیشتر باز کند.
سعیدی تصریح کرد: همه ما می‌دانیم که موسیقی تجاری و سرگرم‌کننده باید حتماً در جریان فعالیت‌های موسیقی کشور وجود داشته باشد و اجتناب‌ناپذیر است. نکته‌ای که وجود دارد چهارچوب و حد و اندازه‌های شنیدن این نوع موسیقی است. در کشورهای صاحب اندیشه و فرهنگ، موسیقی سرگرمی یک جایگاهی دارد و موسیقی‌های خوب و اندیشه‌ساز در جایگاه معتبرتر قرار دارد. اما به دلیل انحصارطلبی و نفوذ برخی از تهیه‌کنندگان موسیقی سبب چیرگی جریان موسیقی پاپ بر شنیدن موسیقی جدی شده است. بنابراین این امر سبب شده تا مخاطبان نتوانند فرق بین موسیقی خوب و بد را تشخیص دهند و از همین رو ناخودآگاه گوش مردم در معرض بدترین موسیقی‌هایی قرار گرفته که اصلا در شأن و منزلت فرهنگ کشوری به نام ایران نیست.
وی ادامه داد: من قطعا مخالف موسیقی پاپ و موسیقی سرگرم‌کننده نیستم اما هر موسیقی یک جایگاهی دارد که در آن جایگاه باید تعریف شود. متاسفانه در کشور ما موسیقی پاپ تبدیل به موسیقی اول کشور شده است. ما در همین کشورهای اطراف خودمان مثل کشور آذربایجان و تاجیکستان می‌بینیم که موسیقی ملی و اصیل آنها جایگاه معتبرتری نسبت به سایر موسیقی‌ها دارد.
سعیدی با تاکید بر اینکه در این شرایط و این فضا، این تهیه‌کنندگان هستند که تعیین می‌کنند چه موسیقی‌ای شنیده شود یا شنیده نشود؛ بیان کرد: در همین راستا ما خبرنگاران فقط در جایگاه‌های خاصی مورد وثوق دوستان قرار می‌گیریم و اگر در جایی انتقادی از طرف ما بشود چون با منافع این افراد مقداری مخالفت دارد تبدیل به خبرنگارانی مغضوب، نان به نرخ روزخور و... می‌شویم و اجازه نمی‌دهند که در حریم خواننده‌های آنها ورود کنیم. این اجازه ندادن و ممنوعیت ورود به حریم آنها به قدری دارد نمود خود را نشان می‌دهد که هرکاری که را بخواهند انجام می‌دهند و از هیچ چیزی هم نمی‌ترسند چون ناظر رسانه‌ای کاملی بر آنها وجود ندارد. این رخداد سبب حکم‌فرما شدن موسیقی مریضی در جامعه است که انتهای آن ابتذالی است که می‌بینیم و مهجوریت تمام و کمال موسیقی ایرانی و موسیقی نواحی ایران با تمام جذابیت‌هایی که می‌تواند برای مخاطب داشته باشد؛ است.
وی در رابطه با کارکرد غلط ممیزی‌ها شرح داد: من به عنوان یک خبرنگار در حوزه موسیقی قائل به این هستم که هرگونه‌ای از موسیقی می‌تواند در کشور ما شنیده شود. اما آن چیزی که برای من مهم است موضوع شعر و محتوا در حوزه ممیزی‌ها و نظارت‌هایی است که دارد در بخش موسیقی اتفاق می‌افتد. متاسفانه به دلیل کارکرد بسیار غلط شورای شورای ممیزی شعر و ترانه دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تبدیل به شوراهای چندین ساله شده است که افراد آن از حضور خود اطمینان چندین ساله دارند و یک سلیقه واحد و متمرکز باعث آسیب شدید در حوزه ترانه و شعر شده است.
این خبرنگار در پایان گفت: آرزوی من در دولت بعد این است که فضا به گونه‌ای هدایت شود که موضوع شعر و محتوا یکبار برای همیشه به صورت جدی به آن نگاه شود و واقعاً اجازه ندهیم محتوای غلط و مبتذل وارد موسیقی تجاری ما شود و اگر این اتفاق نیفتد ما باید شاهد اتفاقات بدتری باشیم.
انتهای پیام