مدرس دانشگاه فرهنگیان بیرجند ادامه داد: وجود دستگاه‌های قرآنی متعدد مانعی ندارد، اما مشکل از آنجا آغاز می‌شود که تعدد دستگاه‌ها به تعدد روش‌ها منجر شود و به عبارتی هر دستگاهی ساز خود را بزند و تنها به فکر پر کردن گزارش عملکرد سالیانه خود باشد که این یک آفت برای ترویج مفاهیم قرآنی است.
علی‌آبادی ادامه داد: اگر قرار است جامعه‌ای با سواد مطلوب قرآنی داشته باشیم، باید ابتدا دستگاه‌ها هم فکر و هم نظر بوده و حتی در طول سال نشست‌های تخصصی برگزار کنند تا نظرات مشخص، جامع و نظام‌مند شود.
وی با اشاره به اینکه گاهی با وجود این همه دستگاه، هیچ دستگاهی عملیات مشخص فرهنگی برای آموزش قرآن ندارد، افزود: گاهی هم حتی برای عملکرد پر کردن تعداد زیادی از افراد را وارد وادی آموزش قرآن می‌کنیم در صورتی که احساس نیاز تا قبل از آن در این افراد پیدا نشده و همین امر نمی‌تواند خلأهای موجود قرآنی را در کشور پر کند.
این مدرس قرآن بیان کرد: برای رسیدن به هدفی متعالی ابتدا باید جای خالیش را در وجودت احساس کنی؛ در غیر این صورت چطور می‌توانی موفقیت کسب کنی؛ این هدف‌ها باید قبل از شروع آموزش برای هر فرد و به تناسب موقعیت و سنش مشخص شود.
علی‌آبادی ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات، نبود و یا کمبود تعداد معلمان و مربیان قرآنی برای رده‌های سنی مختلف و افراد متفاوت در موقعیت‌های مختلف است و تا وقتی این مشکل حل نشود نمی‌توان به صورت تخصصی در حوزه آموزشی ورود پیدا کرد.
وی تصریح کرد: تناسب موقعیت‌های فردی و مربیان قرآنی باید حفظ شود تا به رهاوردهای قرآنی برسیم؛ این رهاوردها اساس برنامه‌ریزی قرآنی در طول سال قرار می‌گیرد تا براساس آن بتوان به اهداف متعالی در حوزه محتوایی رسید.
علی‌آبادی یادآور شد: وقتی برای هر رشته‌ای معلمان تخصصی به تعداد کافی در شهر وجود ندارند چگونه می‌توان انتظار پیشبرد اهداف قرآنی و پر کردن خلأهای آموزشی را داشت.
انتهای پیام