پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند: (من حرم الرفق، فقد حرم الخیر کله)؛ هر کس مدارا نداشته باشد، از زندگی خیر و خوشی نمی‌بیند.
آری، انسان، در جامعه آرمانی و با انسان‌های معصوم، زندگی نمی‌کند. هر کس نسبت به دیگران، در هر درجه از مراقبت و تعهدشناسی باشد، ممکن است دچار خطا و لغزش شود و در دوستی‌ها و ارتباط‌ها، دچار کوتاهی یا زیاده‌روی گردد؛ چنانکه دیگران نسبت به او نیز چنین‌اند. این دست مسائل، نباید در روابط خانوادگی و گروهی و اجتماعی تأثیری منفی داشته باشد، چون جریانی است همگانی و همه جایی و هر کس که از دیگران لغزش‌هایی می‌بیند خود نیز ممکن است در برابر دیگران به همان لغزش‌ها دچار گردد. اینجاست که اصل «تحمل خطا‌ها و لغزش‌ها» پیش می‌آید و در تحکیم روابط، نقش‌آفرین است، پس این آموزش که یاد شد، در روابط اجتماعی، آموزشی حیاتی است و رویگردانی از آن، موجب تنهایی انسان می‌شود، زیرا معاشرتی که در آن هیچگاه لغزش روی ندهد و ناهنجاری رخ ننماید، اندک است. پس اینگونه انسان‌های زود رنج و نازک بین، از واقعیت‌ها و عینیت‌های حیات انسانی بدورند، و باید از آن فاصله بگیرند، مگر به رعایت اصل مهم تحمل روی آورند.
برگرفته از الحیات: جلد 9، صفحه 649، علامه حکیمی
انتهای پیام