روایت از امام علی(ع) است: «قَدْ لَعَمْرِي»؛ به تحقیق به جان علی(ع) « يَهْلِكُ فِي لَهَبِ الْفِتْنَةِ الْمُؤْمِنُ »؛ مؤمن است که در زبانۀ آتش امتحان قرار میگیرد اوست که میسوزد. «وَ یَسْلَمُ فِیهَا غَیرُ الْمُسْلِمِ»؛ غیر مسلمان، سلامت است. کسی که درس نخوانده، دلواپسی ندارد؛ چرا دلش پرپر بزند؟ او که مدّعی نیست. آن کس که مدّعی پیوند و دوستی با خداست مدّ نظر است. اینجا عمده این است که سر و کار انسان با کیست؟ با خود ممتحن است (غررالحکم و دررالکلام، صفحه 493). [آیت الله مجتبی تهرانی]