«آنجا که بصر نیست چه خوبی و چه زشتی (حافظ)» جایی که چشم نیست، خوبی و بدی تفاوتی ندارد. درست است که عقل به خوبی شهادت می‌دهد و بدی‌ها را می‌سنجد اما این سنجش و شهادت در آن لحظه‌ای است که نوری در هستی وجود دارد. اگر این نور را از هستی منها کنیم دیگر چشم عقل هم چیزی را نمی‌بیند «الله نور السماوات و الارض (سوره نور)». [استاد علی صفایی حائری]