صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صفحات داخلی

کد خبر: ۴۱۴۱۰۷۲
تاریخ انتشار : ۲۵ ارديبهشت ۱۴۰۲ - ۱۳:۳۱
علیرضا واسعی بیان کرد:

عضو هیئت علمی گروه هنر و تمدن اسلامی پژوهشکده اسلام تمدنی گفت: حکمرانان چه آن‌هایی که با نام خلیفه حکم راندند و چه آن‌هایی که با عناوین دیگری بر مردم حکومت کردند عموما از عنصر دین به عنوان پشتوانه بهره برده‌اند.

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، سیدعلیرضا واسعی، عضو هیئت علمی گروه هنر و تمدن اسلامی پژوهشکده اسلام تمدنی، امروز 25 اردیبهشت‌ماه در نشستی از سلسله نشست‌های قرآن و تمدن با موضوع «بهره‌گیری از دین در سیاست» اظهار کرد: حکمرانان همواره در طول تاریخ برای توجیه رفتارهای سیاسی خود از یک سو و همراه کردن مردم با خویش از سوی دیگر عموما از عنصر نافذ دین استفاده می‌کردند و این مسئله تنها در دیانت اسلامی نبود و نیست بلکه در ادیان دیگر نیز چنین مسئله‌ای قابل ملاحظه و مطالعه است.

وی بیان کرد: در قرآن آمده است که حتی فرعون برای مبارزه با رقیب خود که حضرت موسی بود، از این عنصر استفاده می‌کرد و به مردم گفته است که من می‌ترسم موسی دین شما را تغییر دهد و در روی زمین فساد کند، در اینجا فرعون از دو عنصر دین و اخلاق استفاده می‌کند تا بتواند اهداف سیاسی خود را پیش برد و حکومت خود را تثبیت کند.

عضو هیئت علمی گروه هنر و تمدن اسلامی پژوهشکده اسلام تمدنی گفت: تاریخ تمدن اسلامی حاکی از چنین ملازمه‌ای است و حکمرانان چه آن‌هایی که با نام خلیفه حکم راندند و چه آن‌هایی که با عناوین دیگری بر مردم حکومت کردند عموما از عنصر دین به عنوان پشتوانه بهره برده‌اند.

واسعی اظهار کرد: بر همین اساس است که برای فردی که می‌خواهند اسلام را بشناسد ناخودآگاه تاریخ تمدن اسلامی را به عنوان یکی از شاخص‌ها مدنظر قرار می‌دهند و آنچه در طول تاریخ پدید آمده است را به پای دین می‌نویسند. اینجاست که عالمان دینی باید به طور جدی وارد عمل شوند و نشان دهند که آنچه از سوی حاکمان سر زده و یا سر می‌زند با آنچه خواسته دین و خداوند است فاصله دارد.

انتهای پیام