به گزارش ایکنا از آذربایجان‌شرقی، محمدتقی اعلمی، رئیس دانشگاه تبریز، روز گذشته 29 آذرماه، در آیین گرامیداشت وحدت حوزه و دانشگاه، وحدت این دو نهاد را یکی از اساسی‌ترین موضوعات در کشور دانست و اظهار کرد: امام خمینی(ره) چندین سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به این نتیجه رسیدند که همگامی حوزه و دانشگاه برای رسیدن به افق جامعه‌سازی، امری ضروری است.
وی ادامه داد: توصیه امام راحل(ره) به حوزویان، تقویت ارتباط با دانشگاهیان و پرهیز از رفتارهای انکاری و تدافعی و توصیه ایشان به دانشگاهیان نیز فاصله گرفتن از دیدگاه اسلام منهای روحانیت و داشتن همگرایی و همگامی با حوزه است.
اعلمی با بیان اینکه وحدت حوزه و دانشگاه علاوه بر ابعاد علمی و معنوی، بستری مناسب برای تقویت وفاق ملی به شمار می‌رود، افزود: وفاق ملی مفهومی است که از آن به‌عنوان چارچوبی برای تعامل و همگرایی میان نهادهای مختلف جامعه یاد می‌شود بنابراین وحدت حوزه و دانشگاه، نه تنها در پیوند میان دانش نوین و حکمت الهی معنا می‌یابد، بلکه گامی کلیدی برای تحکیم همبستگی ملی و رشد یکپارچه‌ی جامعه است.
رئیس دانشگاه تبریز انسجام اجتماعی را یکی از ضرورت‌ها برای تحقق وحدت حوزه و دانشگاه مطرح کرد و گفت: وحدت و انسجام اجتماعی از طریق تعامل و همکاری حاصل می‌شود و در واقع وحدت، تعامل و همگرایی حوزه و دانشگاه، قبل از اینکه وظیفه‌ای برای این دو مجموعه باشد، حقی برای کل جامعه است و تحقق این پیوند، مستقیما متوجه جامعه خواهد بود.
وی در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: این وحدت برخلاف تصور تقابل یا یکسان‌سازی، به‌دنبال تعامل سازنده و هم افزایی میان این دو نهاد تأثیرگذار است. به‌طوری‌که حوزه‌های علمیه با ذخایر معرفتی و اخلاقی و دانشگاه‌ها نیز با دستاوردهای علمی و فناورانه، می‌توانند در یک منظومه فکری مکمل یکدیگر باشند.
اعلمی با اشاره به اینکه یکی از زوایایی که می‌شود وحدت حوزه و دانشگاه را مورد توجه قرار داد وحدت و انسجام اجتماعی است، افزود: جامعه برای بقای خود نیازمند وحدت و انسجام اجتماعی است.که از طریق تعامل و همکاری سازنده نهادهای اجتماعی حاصل می‌شود و تحولات تاریخی و اجتماعی و سیاسی عمیقاً متأثر از این پیوست و گسست نخبگان اجتماعی و بطور خاص حوزویان و دانشگاهیان بوده است وحدت و تعامل با هم گرایی و پیوست حوزه و دانشگاه قبل از اینکه یک وظیفه برای نخبگان این دو نهاد علمی و معرفتی باشد حقی برای کل جامعه است و تاثیر این پیوست و گسست مستقیما متوجه جامعه خواهد شد.
رئیس دانشگاه تبریز در ادامه سخنان خود به ضرورت برخی اقدامات برای تعمیق وحدت حوزه و دانشگاه نیز اشاره کرد و یادآور شد: امروز نسل سوم حوزه و دانشگاه گام بعدی را در نهادینه کردن ارزش‌های انقلاب و تکمیل این پروژه بردارند و ایده وحدت حوزه و دانشگاه بستگی به این برنامه ریزی و اجرای آن دارد. ما امروز به تلقی جدیدی از وحدت حوزه و دانشگاه نیازمندیم که از یکطرف امکان تحقق خارجی آن وجود داشته باشد و از طرف دیگر به نیازهای جامعه اسلامی در تمام ابعاد فرهنگی اجتماعی سیاسی اقتصادی دینی و علمی پاسخ مناسب دهد.
وی هدف از تحقق وحدت حوزه و دانشگاه را نه تنها تربیت نیروهای متخصص علمی بلکه پرورش انسان‌هایی آگاه به مسئولیت‌های اخلاقی و اجتماعی برشمرد و یادآور شد: رهبر معظم انقلاب بارها تاکید کرده‌اند که پیشرفت جامعه اسلامی در گرو توجه توامان به علم و اخلاق است؛ چرا که هیچ پیشرفتی بدون معنویت، استحکام واقعی نمی‌یابد.
اعلمی در تشریح راهبردهای اساسی تحقق وحدت حوزه و دانشگاه گفت: ایجاد زیرساخت‌های عملیاتی برای همکاری میان حوزه و دانشگاه شامل برگزاری نشست‌های علمی مشترک، ایجاد رشته‌های میان رشته‌ای و تعریف پروژه‌های تحقیقاتی با محوریت مسائل ملی، یکی از راهکارهای تحقق این وحدت است. چراکه چنین اقداماتی علاوه بر تقویت بنیان‌های علمی، بستری برای حل چالش‌های اجتماعی و فرهنگی فراهم می‌کند.
وی اضافه کرد: راهبرد دوم تاکید بر تربیت نیروهای انسانی است تا در کنار دانش علمی، از بینش معنوی برخوردار باشند. این افراد، در مواجهه با بحران‌های پیچیده اجتماعی و جهانی، قادر خواهند بود تصمیماتی هوشمندانه، جامع و عادلانه اتخاذ کنند.
رئیس دانشگاه تبریز تعامل حوزه و دانشگاه را رکن اصلی یک منظومه فکری و عملی دانست که توانایی ارائه الگویی برای تحقق وفاق ملی را دارد.
وی تأکید کرد: دانشگاه‌ها با نگاهی عملیاتی و حوزه‌ها با تاکید بر مبانی اخلاقی و دینی، زمینه‌ای برای ایجاد یک جریان فکری مشترک فراهم می‌کنند که چنین جریانی نه‌تنها به تعالی علمی و معنوی کشور کمک می‌کند، بلکه به انسجام بیشتر میان آحاد جامعه نیز منجر می‌شود.
اعلمی در پایان اظهار کرد: دانشگاه تبریز، به‌عنوان یکی از نهادهای علمی پیشرو توانایی آن را دارد که با تعریف برنامه‌های استراتژیک، گام‌های مؤثری در راستای تحقق این آرمان بردارد و برگزاری همایش‌ها و کارگاه‌های تخصصی، تقویت شبکه‌های ارتباطی میان اساتید و پژوهشگران حوزه و دانشگاه و همچنین طرح‌های تحقیقاتی مشترک، از جمله راهکارهایی است که می‌تواند به تحقق این هدف کمک کند.
انتهای پیام