عدم برخورد مؤمنانه در جامعه نشانه عمل نکردن به قرآن است

به گزارش ایکنا، مجید معارف؛ استاد علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران در در چهارمین قسمت از سلسله گفتارهایی به مناسبت ماه مبارک رمضان با عنوان ویژه برنامه طرح قرآنی «برگی از نامه نور» که از سوی پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی برگزار شد به تبیین آیه شریفه «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ» پرداخت.

در صدر اسلام جامعه، قبایلی بود یعنی در مدینه اوس و خزرج اختلاف چند قرنی داشتند که گاهی به اختلاف نظامی و جنگ منتهی می‌شد ولی پیامبر(ص) که مبعوث شد و به مدینه رفتند این اختلافات تمام شد و قرآن را برای مردم به عنوان یکی از مصادیق حبل‌الله آوردند.

مفسران در تفسیر حبل‌الله در این آیه، گفته‌اند که اهل بیت(ع) پیامبر هم یکی دیگر از مصادیق حبل‌الله هستند زیرا طبق حدیث ثقلین اهل بیت(ع) در کنار قرآن، دو ثقل ارزشمندی هستند که از ایشان به یادگار مانده است. به هر حال در پرتو قرآن کریم اختلافات به وحدت و برادری تبدیل شد.

بنده از آیه نتیجه می‌گیرم اگر در جامعه اسلامی، مؤمنان نسبت به همدیگر برخورد مؤمنانه نداشته باشند باید در سلامت ایمانی و معنوی آن جامعه تردید کرد زیرا بدون تردید به این آیه شریفه عمل نشده است و اگر جامعه از روحیه مؤمنانه برخوردار شود یقینا دستاورد و پیامد آن برادری، اتحاد، صلح و صفا خواهد بود.