قدرتمندان زورگو مبتلا به تازیانه عذاب الهی می‌شوند

به گزارش ایکنا، عبدالمجید طالب‌تاش، عضو هیئت تحریریه مصحف محشی در سلسله‌ درس‌گفتارهایی که به مناسبت ماه مبارک رمضان با عنوان ویژه برنامه طرح قرآنی «برگی از نامه نور» که از سوی پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی برگزار می‌شود، به تبیین آیات ابتدایی و انتهایی سوره مبارکه فجر «وَالْفَجْرِ. وَلَيَالٍ عَشْرٍ. وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ. وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ. هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ ...» پرداخت. 

متن سخنان وی به شرح زیر است: 

سوره فجر به سوره الحسین(ع) براساس روایتی از امام صادق(ع) مشهور است. 5 آیه اول این سوره سوگندهایی دارد که نشان می‌دهد شب در حال رفتن و صبح در حال برآمدن. 

سپس به سه تمدن جهانی گذشته یعنی اقوام عاد و ثمود و فرعون اشاره کرده است که این سه قدرت فراگیر بودند و قدرتشان جهان را فراگرفته بود ولی خداوند تازیانه عذاب را بر آنان سرریز کرد. 

بخش سوم این سوره 4 آیه انتهایی است که به نفس مطمئنه اشاره دارد؛ نفس مطمئنه‌ای که با حرکت‌های شهادت‌گونه خود زمینه افول قدرت‌های دوران خود را فراهم کردند. يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ آن نفس مطمئنه بی‌تردید یک نفس معصوم است که خداوند خودش به استقبال او آمده، او را به جنت مخصوص خویش و حضور در بین بندگان خاص خویش فراخوانده و این نفس مطمئنه شخصیت امام حسین(ع) با توجه به روایت امام صادق(ع) است.

حرکت امام حسین(ع) زمینه‌ای برای از بین بردن تاریکی و ظلم و ستم و پیدایش عدالت در سراسر جهان بود.