سردار حمایت همایون در سال ۱۳۳۵ در روستای آقاحسن بیگلوی شهرستان گرمی متولد شد و با احساس مسئولیت و تکلیف دینی در همان سال‌های اول جنگ تحمیلی، با شوق شهادت راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد و در طول ۱۶۸ ماه ایثار و مقاومت در دوران دفاع مقدس، با ۸۵ درصد جراحت به درجه جانبازی نائل آمد.
وی به خاطر مسئولیت‌های خطیری همچون جانشینی پایگاه، فرماندهی گروهان، گردان، تیپ و هدایت رزمندگان اسلام در جبهه‌های نبرد، در بیش از ۱۵ عملیات نظامی علیه دشمن متجاوز حضور و مشارکت فعال داشت.
جانباز شهید سردار همایون، نماد صبر، پایداری و تواضع و از یاران نزدیک شهید محلاتی، شهیدان سرلشکر آبشناسان، سرداران قهاری، احمد کاظمی، باقر ستاری، حنیفه درستی و حسنقلی جعفرپور بود که در سال ۱۳۶۱ در عملیات آزادسازی خرمشهر به عنوان بسیجی و فرمانده دسته تیپ عاشورا در جنگ شهری و تن به تن شرکت داشت و با سر نیزه دشمن از ناحیه کتف مجروح و در بیمارستان شیراز بستری شد.
پس از بهبودی، سردار همایون در سال ۱۳۶۳ دوره‌های آموزشی نقشه‌خوانی و جنگ‌های نامنظم را گذراند و به عنوان فرمانده گروهان در گردان پیرانشهر در عملیات‌های «کربلای ۲» در منطقه حاج‌عمران و عملیات «قادر» در خاک عراق حضور داشت. در عملیات کربلای ۲، خودروی تویوتای وی هنگام گشت‌زنی روی مین رفت و از ناحیه کمر و سینه مجروح شد. همچنین در عملیات قادر بر اثر انفجار خمپاره دچار جراحت شد و پس از گذراندن دوران نقاهت کوتاه، دوباره راهی شمال‌غرب شد تا با گروهک‌های معاند و ضد انقلاب مبارزه کند.
این یادگار هشت سال دفاع مقدس که در سال ۱۳۶۳ از سوی رئیس ستاد مشترک سپاه پاسداران به عنوان پاسدار شایسته معرفی شده بود، از ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ به عنوان فرمانده گردان امام رضای پیرانشهر در عملیات‌های نصر در جنوب سردشت، کربلای ۱۰ در ماووت عراق، نصر ۶ در منطقه سردشت، نصر ۹ در خاک عراق، کربلای ۷ در حاج‌عمران و فتح کردستان در سرشاخان شرکت کرد. همچنین در پاتک عراقی‌ها در حاج عمران، بر اثر ترکش خمپاره از ناحیه سینه و چشم مجروح شد.
سردار همایون پس از چهار ماه در عملیات ماووت عراق، به دلیل برخورد با عوامل شیمیایی از ناحیه چشم، ریه و پوست دچار جراحت شد. بعد از بهبودی نسبی، جهت همکاری مستشاری به مدت شش ماه به کمک برادران شیعه لبنانی عازم سوریه و فلسطین شد و در آن‌جا تحت فرمان شهید چمران فداکاری‌های زیادی از خود نشان داد.
پس از پایان مأموریت برون‌مرزی به وطن بازگشت و دوباره به مناطق کردستان اعزام شد. اوج نبوغ نظامی سردار همایون در طرح‌ریزی عملیات رمضان با همکاری اطلاعات سپاه پیرانشهر بود که منجر به شکست و انحلال حزب شورشگر شد.
این یادگار نامدار هشت سال دفاع مقدس که با حکم سردار جعفری، فرمانده وقت نیروی زمینی سپاه پاسداران از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۷ به ترتیب فرمانده گردان‌های تیپ ۱۸۳ یزد و فرمانده گردان ۳۱۸ لشکر ۳ ویژه شهدا بود، در منطقه دره خدرآباد و جاده چاتو در درگیری با حزب دمکرات بر اثر اصابت موشک آرپی‌جی از ماشین پرت و از نواحی مختلف بدن دچار آسیب‌دیدگی شد. به دلیل عدم توانایی جسمانی، قادر به ادامه خدمت نشد و از آن زمان تا موقع شهادت در بیمارستان‌های مختلف کشور تحت درمان بود و تمام اوقاتش را در بستر سپری کرد.
فرمانده متدین، مقتدر و شجاع دوران دفاع مقدس که به سبب رشادت، شجاعت و تعهد خود به دریافت ۱۷ لوح تقدیر و تندیس افتخار از مقامات لشکری و کشوری مفتخر شده بود، تا قبل از شهادت به عنوان پاسدار بازنشسته در شهر گرمی زندگی می‌کرد و مورد احترام مردم، مسئولان و خانواده‌های شاهد و ایثارگر بود.
سردار همایون به‌لحاظ اشتهار در ایثار و مقاومت، ۱۴ سال (از ۱۳۶۱ تا ۱۳۷۶) حضور در اقصی‌نقاط مناطق عملیاتی به عنوان فرمانده گردان و به خاطر به اسارت گرفتن بیش از ۱۰۰ تن از بعثی‌ها در جنگ تحمیلی، در مراسمی در گرمی به عنوان نماد مقاومت این شهرستان معرفی شد. صلابت حضورش در مقابله با عراقی‌ها در جبهه‌های غرب و نواحی کردستان، همچنان به عنوان شیرین‌ترین داستان حماسی دلیرمردان ایرانی در محافل نقل می‌شود و خاک‌ریز‌های جبهه جانفشانی و ایستادگی سردار همایون را به خاطر دارند.
این شهید والامقام که همیشه به عنوان یک چهره شاخص دفاع مقدس در گرمی مغان مطرح بوده و فرماندهان و مسئولان متعددی با وی دیدار کرده‌اند، در شهرستان گرمی به خاطر عزت نفس و پرهیز از استفاده از اسم و رسم ایثارگری و فرماندهی، مشهور بود. حتی در سال‌های گذشته، زمانی که هنوز حالش به وخامت نگذاشته بود، با تاکسی به مسافرکشی در شهر می‌پرداخت.
شهرستان گرمی مغان در شمال استان اردبیل و مرز جمهوری آذربایجان واقع شده و بیش از ۳۷۰ شهید والامقام را به میهن اسلامی تقدیم کرده است.
انتهای پیام
