وقتی همه می‌دانند کار بد، بد است و حتی در جایگاهی قرار دارند که عمل بهتر را می‌شناسند، چرا مرتکب عملی با رنگ سیاه می‌شوند؟ با مواقعی که برخی فعالیت‌ها با رنگ خاکستری خود را نمایان می‌کنند و حرکت به سمت خوبی یا بدی با شک و شبهه نمود دارد، در این‌جا کاری نداریم.
واقعیت این است که انسان هر لحظه در حال کنش و واکنش است و اعمال و رفتاری از وی سر می‌زند. از نظر علم روانشناسی هر کدام از این رفتارها تحت تأثیر عوامل خاص روحی، جسمی، تربیتی، تجربه‌ای و ... رخ می‌دهد.
اغلب افرادی که کارهای ناشایست می‌کنند از بدی اعمال خود باخبر هستند، اما چنان خود را فریب می‌دهند و دلایل مختلف برای اقناع خود می‌یابند که کار بدشان را به خوب تفسیر و سپس عمل می‌کنند.
برای انجام اعمال خوب، باید نیت خوب، هدف خوب، دلایل خوب، روح خوب و جسم خوب داشت و برای داشتن این همه خوبی باید آرزوی خوب بودن و برنامه برای خوب شدن داشت.
فقط خداوند است که از درون سینه‌ها، از حرف‌های نگفته، رازهای برملا نشده و هر آنچه سینه انسان را تنگ می‌کند و فشار می‌دهد خبر دارد و هم اوست که می‌داند چگونه این تنگی و درد و اندوه را از سینه‌ها بزداید، خدا می‌داند چگونه به شرطی که ما هم بخواهیم.
می‌توانیم فقط برای مشکلات و درهای خودمان دعا کنیم اما یک کار بهتر هم می‌توان انجام داد می‌توان هر دعای خودمان را در کنار یک دعای مقبول بزرگ به زبان بیاوریم تا خداوند به برکت دعای مقبول صلوات سایر دعاهای ما را نیز مقبول درگاه خود کند.
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ اهْدِنی فیهِ لِصالِحِ الأعْمالِ واقْـضِ لی فیهِ الحَوائِجَ والآمالِ یا من لا یَحْتاجُ الى التّفْسیر والسؤالِ یا عالِماً بما فی صُدورِ العالَمین صَلّ على محمّدٍ وآلهِ الطّاهِرین»
«خدایا راهنمائیم کن در آن به کارهاى شایسته و اعمال نیک و برآور برایم حاجت‌ها و آرزوهایم اى که نیازى به سویت تفسیر و سؤال ندارد اى داناى به آنچه در سینه‌هاى جهانیان است درود فرست بر محمد و آل او پاکیزگان».