به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین کاوس روحی‌برندق، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و از شاگردان آیت‌الله بهجت، در درس‌گفتارهای صحیفه سجادیه، به شرح ادعیه زبور آل محمد(ص) می‌پردازد. این جلسات در ایام ماه مبارک رمضان هر روز ساعت 10 منتشر می‌شود. در ادامه نخستین جلسه از درس‌گفتار «زمزمه صحیفه جان» از نظر می‌گذرد؛
نخستین نکته از صحیفه سجادیه، از دعای اول است که حضرت سجاد(ع) می‌فرمایند: «ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَى مَشِيَّتِهِ اخْتِرَاعاً ثُمَّ سَلَكَ بِهِمْ طَرِيقَ إِرَادَتِهِ وَ بَعَثَهُمْ فِي سَبِيلِ مَحَبَّتِهِ»؛ یعنی خداوند فطرت همه مخلوقات و یا به تعبیری، به دلیل ضمائری که در این فرازها به کار رفته است، فطرت همه انسان‌ها را به‌نحوی قرار داده که انسان‌ها در راه اراده و محبت خودش برانگیخته شده‌اند. به این معنا که، خواستن و دوست‌داشتن خدا در نهاد همه انسان‌ها نهادینه شده است. سپس انسان‌ها را در راه خواستن خودش قرار داده و آنها را برانگیخته و درون انسان‌ها، انگیزشی در راه دوست داشتن خداوند قرار داده است.
هیچ انسانی روی کره زمین نداریم که خدا را نخواهد و خدا را دوست نداشته باشد، اما تصوری که ما از خدا داریم این است که، خداوند موجودی است فراتر از انسان‌ها و دیگر موجودات که در گوشه‌ای از جهان زندگی می‌کند، اما تصور اشتباه است. خداوند فاکتورگیری‌شده کل هستی و هستیِ محض و بی‌آلایش است و همه‌جا حضور دارد. به کجا می‌توانید نگاه کنید، دست بزنید و در ارتباط باشید که هستی نیست؟ اما ما هستی‌ها را به شکل‌های مختلف می‌بینیم و باید توجه کنیم که خدا هستیِ مطلق است و انسان‌ها را طوری قرار داده که به کمال مطلق علاقه‌مند هستند، اما متأسفانه این کمال را در یک مورد و مصداق نادرست، محدود می‌کنند. اگر با هستیِ مطلق آشنا باشیم، می‌فهمیم که از قبل اینطور بوده‌ایم و دوست داشته‌ایم و خودمان در مصداق اشتباه کرده‌ایم.
خداوند به ما عنایت کند تا در طول ماه رمضان، با خواندن قرآن، دعاها و مناجات‌های معصومین(ع) و اعمال دیگر، آرام‌آرام با برداشتن حجاب، با این هستیِ مطلق که نزدیک‌تر از خود ما به ما است، آشناتر شویم و این محبت فطری و تکوینی را زنده‌تر و متبلورتر کنیم.