حسن دادشکر؛ کارگردان و بازیگر تئاتر در گفتوگو با ایکنا با بیان اینکه این هنر بیشترین آسیب را از بیماری کرونا متحمل شده است، اظهار کرد: همه بخشهای هنر از این بیماری متضرر شدهاند، اما تئاتر را باید آسیبپذیرترین بخش از هنر دانست که با شیوع کرونا، مدتهاست به سمت تعطیلی رفته است. در این میان بازگشایی مقطعی هم نتوانسته چارهای برای معضل به وجود آمده باشد. هرچند سعی شده با راهاندازی نمایشهای اینترنتی تا حدی این هنر احیا شود اما به دلیل ضعفی که در این حوزه وجود دارد این راهکار هم نتوانست نتیجه دلخواه را به همراه داشته باشد.
وی افزود: تئاتر از نگاه من یک پدیده انسانساز است که از آن میتوان بهعنوان یکی از ضروریات هر جامعهای نام برد. این هنر جریانساز تنها قشر بزرگسال را مخاطب ندارد، بلکه کودکان نیز یکی از طرفداران جدی این هنر است؛ کودکانی که یاد میگیرند از سنین کم بیننده تئاتر باشند، حال تصور کنید تمام این داشتهها از بین رود. آیا میشود در درازمدت ضررهایی که از این بابت پیش آمده را جبران کرد؟
کارگردان نمایش قصههای ایرانی متذکر شد: برخی نمایشهای آزاد در سالنهای خصوصی اجرا میشود که تنها وجه سرگرمی دارند. این شکل از کار را نباید به معنای پویایی تئاتر دانست، البته نمیخواهم این هنر را تخطئه کنم، اما از این حوزه نمیشود انتظار جریانسازی فرهنگی داشت. اگر هنر گرم به شکل صحیحی اجرا شود، قادر است بسیاری از ضروریات جامعه را شناسایی و رفع کند.
وی با انتقاد از این نگرش که تئاتر را هنری لوکس میدانند، تصریح کرد: نگاهی وجود دارد که معتقد است تئاتر هنری لوکس است. این باور غلط است، زیرا ممکن است تئاترهای پرخرجی وجود داشته باشند، اما این شکل از هنر بهاندازهای تعدادشان نسبت به کلیت آثار کم است که آن را نباید به کل تئاتر تعمیم داد.
دادشکر با بیان اینکه گوناگونی در تئاتر، راز ماندگاری این هنر است، گفت: همانگونه که تئاتر آزاد یا تئاترهای گرانقیمت را بایکوت نکردم، معتقدم اشکال دیگر این هنر نیز باید رشد کند، چون وقتی گوناگونی در تئاتر وجود داشته باشد همه سلیقهها تأمین خواهد شد و همین عامل هم در درازمدت تأثیرات خود را روی هنر این سرزمین خواهد گذاشت. تئاتر ویژگی مهم دیگری هم دارد. این هنر هم فرهیختگان را مورد خطاب دارد هم اینکه قادر است توده مردم را مخاطب خود قرار دهد. این اتفاقی است که در کمتر شکلی از هنر، نمونه آن را مشاهده کنیم.
کارگردان نمایش «بهار اومد» در پاسخ به این سؤال که جامعه بدون تئاتر چه آسیبهایی به همراه دارد، بیان کرد: نبود تئاتر همانند این است که برای کشور آموزشوپرورش نداشته باشیم، چون این شکل از هنر قوه ادراک و فرهنگ عمومی جامعه را بالا میبرد، برای همین نبود چنین هنری مطمئناً پویایی را از جامعه خواهد گرفت، ولی متأسفانه شرایط بهاندازهای نامساعد شده که برخی هنرمندان قادر نیستند، کارهای دلخواه خود را روی صحنه ببرند. من یکی از این افراد هستم که نزدیک شش سال از آخرین اجرایم میگذرد!
دادشکر درباره نقش دولت برای بهبود بخشیدن به تئاتر چنین اشاره کرد: نکته اصلی این است تا زمانی که دولتمردان به ضرورت این هنر پی نبرند کاری از دستشان برنمیآید، ولی اگر این حوزه بهخوبی از سوی آنها فهم شود، مطمئناً تصمیماتی که میگیرند هم به اعتلای هنر گرم کمک خواهد کرد. در این رابطه سؤالی دارم. وقتی این امکان وجود دارد که سالنهای تئاتر با بالاترین میزان ایمنی پذیرای مردم باشد، چرا باید تماشاخانهها بسته بماند. این موضوع را مقایسه کنید به مطبهای پزشکان که بهاندازهای شلوغ است که خود میتواند محلی برای شیوع بیماری باشد.
وی یادآور شد: برای رسیدن به الگوهای موفق، کار سختی پیش رو نیست، چون کشورهایی وجود دارند که توانستهاند در شرایط کرونایی با حفظ ایمنی، تئاتری پویا داشته باشند، ما نیز قادریم با نگاه به آنها تئاتر را احیا کنم نه اینکه با تعطیل کردن آن این هنر ارزشمند را فراموش کنیم.
این کارگردان تئاتر تأکید کرد: بسیاری از اهالی تئاتر بابت تعطیلی هنر گرم یا به سمت مشاغل دیگر رفتهاند یا اینکه با سختی گذران زندگی میکنند. راه علاج این مسئله نیز تنها کمکهای مقطعی نیست، بلکه همانگونه که گفتم رونق مجدد تئاتر است، البته بهواسطه آسیبهایی که پیش آمده بسیاری از سالنهای خصوصی تغییر کاربری دادهاند، پس زمان نیاز است که دوباره سالنهای نمایش بتوانند اعتماد مردم را جلب کنند.
دادشکر در پایان تأکید کرد: تبلیغات انتظار میرود یکی از اهرمهایی باشد که فضای اطمینان را در جامعه ایجاد کند، البته اگر بخواهیم تئاتر را تنها با بازگشایی احیاء کنیم مطمئناً موفق نخواهیم بود، چون تا مدتها مردم ترس از بودن در فضاهایی چون سالنهای تئاتر را خواهند داشت، ولی تبلیغات صحیح به ویژه از سوی رادیو و تلویزیون قادر است این اطمینان را در مردم ایجاد کند که سالنهای نمایشی محلی مطمئن برای علاقهمندان است.
انتهای پیام