در کتاب «تعریفات» -اثر شریف جُرجانی- در تعریف و اطلاق واژه «دین» آمده: احکام و قوانین الهی وضع شده که صاحبان خِرد را به قبول آنچه نزد رسول‌الله(ص) است دعوت می‌کند.
عطار از دین، همان دیدگاهی را دارد که در اصطلاح شرع معمول است:
به دنیا، مبتلا تا چند باشی
پی دین گیر، تا خرسند باشی
که دنیا، پرده جان تو باشد
ولی دین، شمع ایمان تو باشد
از «حسن بصری» سوال کرده‌اند که «اصل دین چیست؟» گفت: «وَرَع!»
«یحیی‌بن معاذ» گفت: ضایع شدن دین از طمع است و باقی ماندن دین در وَرَع.
مولانا در مثنوی فرموده:
کم کُش ایشان را، که کشتن سود نیست
دین ندارد بوی، مشک و عود نیست
به اعتقاد مولانا در مؤمن، ایمان و دین؛ لذت و حلاوت معنوی نهفته است.
مؤمن و ایمان و دین، ذوق و حلاوت بود
تو به کجا دیده‌ای طَبلِه حلوا تُرُش
کسی که لذت دین را در اعماق جانش احساس کند، دنیا در برابر دیده همت او ارزشی نخواهد داشت.
هرکه را ذوق دین پدید آید
شَهدِ دنیاش، کی لذیذ آید؟
امیدوارم از این درس‌گفتار نیز بهره برده باشید. خدا نگهدار...
انتهای پیام