به گزارش ایکنا، پنجاهمین سوره قرآن کریم، «قاف» نام دارد. این سوره با 45 آیه در جزء 26 قرار گرفته است. «قاف» که از سورههای مکی است، سی و چهارمین سورهای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است.
این سوره را «قاف» نامگذاری کردهاند چرا که با حرف «قاف» آغاز شده است. معاد و تعجب کافران از زنده شدن مجدد مردگان، نبوت، توحید و قدرت الهی از موضوعات این سوره است.
این سوره مسئله دعوت اسلام را بیان میکند و به آنچه در این دعوت است اشاره میکند، یعنی به معاد و انکار مشرکین به معاد، و به تعجبی که مشرکین از مرگ انسان و دوباره زنده شدن و زندگی پس از مرگ انسان دارند، میپردازد. در ادامه پاسخ شبههها و تعجب آنها را میدهد؛ آنگاه آنها را تهدید میکند که اگر مسیر هدایت را نپذیرند، هلاک میشوند.
سپس از طریق نشان دادن خلقت آسمانها و تزیین آن با ستارگان بیحرکت، خلقت و گسترش زمین و کوههای ریشهدار، رویاندن گیاهان نر و ماده، فرستادن آب از آسمان و تأمین روزی بندگان و زنده کردن زمین با آن آب، علم و قدرت خداوند او اثبات میکند.
به این بهانه به بیان حال انسان میپردازد که از اولین روزى که خلق شده و تا زنده است تحت مراقبت شدید و دقیق قرار دارد، تمام کلماتی که به دهانش میآورد و تمام خاطراتی که در ذهنش میآید و وسوسههایی که از طریق نفسش انجام میشود، ثبت شده است. آن گاه بعد از آنکه مرد، با او چگونه معامله مىشود و بعد از زنده شدنش براى پس دادن حساب، هم چنان تحت مراقبت است تا آنکه کارهای دنیویاش مورد محاسبه قرار گیرد. در این صورت یا از تکذیبکنندگان بوده و به سمت آتش میرود و یا از پرهیزکاران بوده و به بهشت میرود.
شاهکارهای از تلاوت استاد سید سعید از تلاوت سوره مبارکه «ق»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ ﴿۱﴾
قاف سوگند به قرآن باشكوه
بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ ﴿۲﴾
[كه آنان نگرويدند] بلكه از اينكه هشداردهنده اى از خودشان برايشان آمد در شگفت شدند و كافران گفتند اين [محمد و حكايت معاد] چيزى عجيب است.
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا ذَلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ ﴿۳﴾
آيا چون مرديم و خاك شديم [زنده مىشويم] اين بازگشتى بعيد است.
قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِنْدَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ ﴿۴﴾
قطعا دانستهايم كه زمين [چه مقدار] از اجسادشان فرو مىكاهد و پيش ما كتاب ضبطكنندهاى است.
بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَرِيجٍ ﴿۵﴾
[نه] بلكه حقيقت را وقتى برايشان آمد، دروغ خواندند و آنها در كارى سردرگم [مانده]اند.
أَفَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ ﴿۶﴾
مگر به آسمان بالاى سرشان ننگريستهاند كه چگونه آن را ساخته و زينتش دادهايم و براى آن هيچ گونه شكافتگى نيست.
وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ ﴿۷﴾
و زمين را گسترديم و در آن لنگر[آسا كوه]ها فرو افكنديم و در آن از هر گونه جفت دل انگيز رويانيديم.
انتهای پیام