حضرت سید‌الشهدا(ع) از پدرشان علی (ع) روایتی در مورد بیماری فرمودند:«هیچ کس از شیعیان ما نیست که به او دردی رسد، مگر به واسطه گناهی که پیشتر از او سر زده و آن بیماری، مایه پاک شدن اوست.»
امام حسین (ع) فرمودند: پدرم علی (ع) سلمان را عیادت کردند و فرمودند:«از بیماری خویش در چه حالی؟»
گفت:«ای امیرالمومنان (ع) فراوان خدا را سپاس می گویم و از دل آزردگی بسیار به تو شکایت می آورم.»
حضرت فرمودند:«دل آزرده نباش، چه هیچ کس از شیعیان ما نیست که به او دردی رسد، مگر به واسطه گناهی که پیشتر از او سر زده و آن بیماری، مایه پاک شدن اوست.»
پس سلمان گفت:«اگر چنان باشد که تو می گویی – که چنان نیز هست – پس در این کار برای ما پاداشی جز پاک شدن گناهان نیست.»
پدرم علی(ع) فرمود: «به واسطه شکیبایی بر بیماری، نالیدن به درگاه خداوند و دعا کردن در پیشگاه او، برایتان پاداش نیز هست و به همین کارهاست که برای شما حسنه نوشته می شود و مرتبت‌هایتان فراتر برده می شود اما درد فقط باعث پاک شدن گناه و کفاره است.»