احمد عزیزی، شاعر انقلاب و اهل بیت(ع) در چهاردهم دی‌ماه 1337 در سر پل ذهاب به دنیا آمد. وی سرودن شعر را از سال‌های جوانی آغاز کرد و با شروع جنگ و مهاجرتش به تهران کارش رونق بیشتری گرفت، برای مدتی ساکن شهرستان نور شد و بعد از آن دوباره به تهران بازگشت و در آنجا اقامت گزید و به همکاری با روزنامه جمهوری اسلامی پرداخت.
«کفش‌های مکاشفه»، «شرجی آواز»، «خوابنامه»، «باغ تناسخ»، «باران پروانه»، «رودخانه رؤیا»، «ترجمه زخم»، «ملکوت تکلم» و «سیل گل سرخ» از جمله آثار شعری این شاعر انقلاب است.
احمد عزیزی در هر محفل و مجلس ادبی حضور پیدا می‌کرد، باعث سرزندگی و شادابی آن محفل می شد و آثار وی نقش مهمی در ظهور و بروز ادبیات و شعر انقلاب و آئینی در میان مردم و انس و الفت آنها با این نوع ادبیات داشت.
عزیزی بیشتر مثنوی می‌سرود، هر چند از غزل نیز غافل نبوده و غزل‌هایی معتدل و تا حدودی بیدلانه‌اش، او را به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار عرصه ادب و هنر مطرح کرده است. همچنین در آثارش سبکی منحصر به فرد داشته و معنویت و عرفان اسلامی در بسیاری از سروده‌هایش ساری و جاری است و مدح و تمجید اهل بیت(ع) در شعرهایش موج می‌زند.
عزیزی همان شاعر متعهدی است که هنگامی که خبر ترورآیت‌الله امام خامنه‌ای را در ششم تیر سال 1360می‌شنود غزلی می‌نویسد. این شعر از آن روزها به یادگار مانده است که ابیاتی از آن به این شرح است:
«می‌رسد این مژده از گلشن به گوش
مرغ حق هرگز نخواهد شد خموش
بار دیگر تازه گردد جان ما
ای همه مغبچگان می فروش
ای غزل‌خوان بلبل باغ خدا
یاسمن بیمار گردد رخ مپوش
گوش ما نامحرم اسرار نیست
لب گشا از بهر پیغام سروش
ای صبا از کوی جانان نکهتی
آور آخر سوی این دل رفته هوش
گر به جای باده زهرت می‌دهد
یار داند چیست ای عاشق بنوش
بار الها مرغ باغ خویش را
در امان دار از خطرهای وحوش»
مهرماه 90، رهبر معظم انقلاب در سفر به استان کرمانشاه در بیمارستان امام رضا(ع) این شهر حضور یافته و از احمد عزیزی عیادت کردند. معظم له هنگامی که بر بالین این شاعر کرمانشاهی حاضر شدند خطاب به وی گفتند: احمد آقای عزیزی گل، فرصت خوبی است با خدا خلوت کنی. این فرصت از فرصت‌هایی است که کم پیش می‌آید. با خدای خود خلوت کن، خداوند می‌شنود حرف تو را و پاسخ می‌گوید انشاءالله. امیدوارم تفضلات خداوند شامل حال شما شود و عافیت کامل به شما بدهد.
همچنین دو سال پیش در دیدار شعرا را با مقام معظم رهبری، حضرت آقا این‌گونه گفتند: «خدا إن‌شاءالله عزیزی را شفا بدهد. یک غصه‌ای شده در دل ما ماجرای عزیزی».
احمد عزیزی ۱۵ اسفندماه ۱۳۸۶ به دلیل کاهش سطح هوشیاری ناشی از تشنج، بیماری قلبی و کلیوی به وضعیت کما رفت و از آن روز تا کنون یعنی حدود شش سال در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه بستری است و این روزها در شرایط سختی به سر می‌برد و بیماری صعب‌العلاجش پس از حدود شش سال همچنان او را آزار می‌دهد. و بنابه گفته خواهرش که در طول سال‌های بیماری احمد، همواره در کنارش بوده می‌گوید: سطح هوشیاری احمد تغییر خاصی نکرده و این در حالی است که حال عمومی او خوب بوده و علائم حیاتی‌اش طبیعی است.
در این روزها و ماه‌های عزیز، دست بر آسمان بلند می‌کنیم و از خداوند می‌خواهیم به احترام خون شهدای کربلا تمام مریضان به ویژه شاعر اهل بیت(ع)، احمد عزیزی را شفای عاجل عنایت کند.
سمیه قربانی