به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، عبدالمجید فرائی، شاعر آئینی‌سرای کشورمان شعری با عنوان «الهام» سروده است که شاه‌بیت آن «چیزی، ز عمق جان من، آواز می‌دهد» بوده و در آن از الهامی سخن می‌گوید که از فطرتش برخاسته. در ادامه ابیات این سروده را زمزمه می‌کنیم:
«چیزی، ز عمق جان من، آواز می‌دهد
نیروی جاودانه پرواز می‌دهد
در حیرتم، چه دیده در این جسم بی‌فروغ
افکار ناب و عالی و ممتاز می‌دهد
گاهی ز فطرتم، به من الهام می‌کند
طبعی لطیف، در صدف راز می‌دهد
این رابطه میان من و او نگفتنی است
او جرأت و جسارت ابراز می‌دهد
گاهی به گفته‌های دلم، گوش می‌دهم
احساس پاک و جالب و طنّاز می‌دهد
من که اسیر جاذبه خاک گشته‌ام
از هر طرف، به گوش دل آواز می‌دهد
دل بی‌گمان، به کوی کسی متّصل شده
آن شوخ چشم، هدیه به اعجاز می‌دهد
آن بی‌بدیل، دلبر نام آشنای من
هر آنچه می‌دهد، همه با ناز می‌دهد
بر باد می‌دهم، همۀ عمر بی‌دریغ
آن آشنا، دوباره به من باز می‌دهد
او کیست؟ در وجود من، از من مواظب است
لطفش، توان و قدرت پرواز می‌دهد
دریافتی(فرائی) اگر، سّر دوستی
صاحب کمال، شوکت و اغراز می‌دهد»