به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، بلاگر «شاهد طاها» به نشانی http://shahedtaha.blogfa.com به بيان حقايق شگفت‌انگيز جهان برزخى از زبان اوليای دين پرداخته‌است.
وی می‌نويسد: «عالم و دانشمند ربانى، مرحوم «فيض كاشانى» (متوفى1091ه.ق) در كتاب نفيس و ارزشمند «الْمُحجَّةُ الْبَیْضاء فی تَهْذيبِ الْإحياء» در اين باره چنين مىگويد: دنيا، همچون زندان تاريكى است كه انسان در آن حبس است و برزخ همانند بستان وسيع و گستردهاى است كه انواع درختان سر به فلككشيده، گل‌هاى زيباى عطرآگين، پرندگان خوش الحان و... در آن باشند.
پيامبر گرامى(ص) با تعبيرى بسيار زيبا و دقيق دنيا و برزخ را چنين تشبيه كرده‌است: مِثال مؤمن در دنيا، مثل جنين است در شكم مادر؛ چنان به آن خو گرفته كه گویى عالمى برتر و با صفاتر از آن نيست. از اين رو پس از پايان عمر آن جهان، با اكراه و سختى، همراه با ترس و گريه، دل از آن مكان مىكند.
پس از اندكى كه با اين جهان انس گرفت، ديگر ميل بازگشت به وطن نُه ماهه خويش را ندارد.
مؤمن نيز چنان به دنيا خو گرفته كه دل كندن از آن، برايش سخت و مرگ بر او ناپسند است؛ اما پس از مرگ، وقتى چشمش به جمال نعمتهاى فرحبخش و دل‌انگيز برزخى روشن شد، به هيچ وجه حاضر نيست به وطن چند ده ساله خويش بازگردد.»
وی ادامه می‌دهد: «ثواب و عذاب عالم برزخ را نيز مىتوان به پاداش و كيفر «عالم رؤيا» تشبيه كرد. انسان، در خواب، امورى از قبيل: خوردن، آشاميدن، انديشيدن و... را انجام مىدهد و اين كارها به وسيله قالبى غير از قالب مادى صورت مىپذيرد؛ زيرا در هنگام خواب ديدن، بدن و قالب مادى در بستر خفته است.
در حديث آمده‌است: هنگام خواب، قالب مادى باقى مىماند و آنچه از انسان خارج مىشود، قالب برزخى اوست.»