حجت‌الاسلام «اكبر افشار منش» امام جمعه شهرستان عنبرآباد، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه كرمان، گفت: از تفاوت‌های مهمی كه بين قرآن با ساير كتب علمی و فلسفی وجود دارد اين است كه قرآن زبان زندگی است و آن زبان خشك و انتزاعی كه در علم و فلسفه وجود دارد در قرآن ديده نمی‌شود و غالب گفتارهای قرآنی در قالب قصه و حكايت است كه می‌توان آن را به بهترين زبان انتقال مفاهيم دانست.
وی افزود: قرآن درباره چند مرحله از حيات و وقايعی كه در بدو خلقت آدم بوجود آمده و چگونگی پيرايش اتفاقات فرا زمينی، با ما سخن می‌گويد، در واقع قرآن، شناخت و يقين فرا تاريخی به ما می‌دهد و ما را با بهشت و با گذشته و ريشه آسمانی‌مان آشنا می‌كند و از حيات اوليه ما در ماوراء طبيعت و دنيا ورامين سخن می‌گويد.
افشار منش تصريح كرد: اما مرحله دوم، فرآيند تاريخی تكامل بشر و زمين است و قرآن با طرح حكايات انبياء و امت‌های گذشته صفحه ديگری به روی ما می‌گشايد.
امام جمعه شهرستان عنبرآباد بيان كرد: مرحله سوم، قرآن از عوالمی پرده بر می‌دارد كه در باطن هستی پنهان است، بنابراين ما در روايت از بهشت و جهنم با ابديت آشنا شده و با تذكر آيات الهی، دل‌هايمان از خوف و رجا، جان و حيات معنوی می‌يابد و تكرار آيات ابديت خود بهترين ايجادگر اخلاق و تقوی روحی خواهد بود.
افشار منش بيان كرد: مرحله چهارم كه قرآن به آن اشاره دارد، فراتر از حكايت و روايت و بلكه عينيت يك زندگی است و آن حس حضور خداوند كه مبدا و منتهی حقايق است بوده و اين از آن روست كه خدا حق است.
وی در پايان خاطر نشان كرد: نتيجه اينكه ما در قرآن حداقل با چهار مرحله، يعنی بدو خلقت، ابديت، حيات تاريخی و اجتماعی و بالاخره زندگی زاكرانه آشنا می‌شويم و در دنيای كنونی كه مملو از ترديد، شك، مجاز و خيال است، تنها تمسك به قرآن می‌تواند قلب و عقل ما را از اضطراب و اضطرار برهاند و يقين گمشده را به زندگی ما برگرداند و هم متن انديشه و عمل اجتماعی، سياسی و هم مرجع اخلاق و عرفان است.