حجت‌الاسلام «ناصر پورمحی‌آبادی» استاد حوزه محموديه كرمان در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه كرمان، با اشاره به قيام امام حسين(ع) در روز عاشورا گفت: قيام مقدس امام حسين(ع) ريشه در انحرافهای بنيادی و اساسی در جامعه اسلامی آن روزگار بوده و اين انحرافها زائيده انحراف حكومت اسلامی از مسير اصلی خود از سقيفه به بعد بود.
وی افزود: اسلام پس از شهادت امام علی(ع) كلاً به دست سلسله سفيانی و حزب ضداسلامی اموی افتاد و به گواهی اسناد تاريخی، سران اين حزب هيچ اعتقادی به اسلام و اصول آن نداشتند و ظهور اسلام و به قدرت رسيدن پيامبر اسلام(ص) را جلوهای از پيروزی تيره بنیهاشم بر تيره بنیاميه در جريان كشمكش قبيلگی در درون طايفه بزرگ قريش میدانستند و با حركتی خزنده، به تدريج در پوشش اسلام به مناصب كليدی دستيافتند و سرانجام از سال چهلم هجری، حكومت اسلامی و سرنوشت و مقدرات امت اسلامی به دست اين حزب افتاد و پس از 20 سال حكومت معاويه و به دنبال مرگ وی، پسرش يزيد به قدرت رسيد كه اوج انحراف بنيادی و جلوهای آشكار از ظهور «جاهليت نو» در پوشش ظاهری اسلام بود.
حجت‌الاسلام پورمحی‌آبادی تصريح كرد: امام حسين(ع) نمیتوانست در برابر چنين فاجعهای سكوت كند و احساس وظيفه میكرد كه در برابر اين وضع، اعتراض و مخالفت كند، سخنان، نامهها و ساير اسنادی كه از امام حسين(ع) به دست ما رسيده، به روشنی گويای اين مطلب است، اين اسناد بيانگر آن است كه از نظر امام حسن(ع) پيشوا و رهبر مسلمانان شرايط و ويژگیهايی دارد كه امويان فاقد آن‌ها بودند و اساس انحرافها و گمراهی‌ها اين بود كه عناصر فاسد و غيرلايق، تكيه بر مسند خلافت اسلامی و جايگاه والای پيامبر اكرم(ص) زده بودند و حاكميت و زمامداری آن‌ها، آثار و نتايج بسيار تلخ و ويرانگری به دنبال آورده بود.
مدرس حوزه علميه محموديه كرمان بيان كرد: پيام قيام باشكوه سيدالشهدا(ع) منحصر به آن زمان نيست، بلكه اين پيام، پيامی جاويد و ابدی است و فراتر از محدوده زمان ومكان است، هرجا و در هر جامعهای كه به حق عمل و از باطل خودداری نشود، بدعت‌ها زنده، و سنت‌ها نابود شود، هرجا كه احكام خدا تغيير و تحريف يابد و حاكمان و زمامداران با زور و ستمگری با مردم رفتار كنند، در هر جامعهای كه ويژگیهای جاهليت را داشته باشد آن جامعه، جامعهای يزيدی بوده و مبارزه و مخالفت با مفاسد و آلودگیها و آمران و عاملان آن‌ها، كاری حسينی خواهد بود.
وی در پايان خاطرنشان كرد: حاكميت زمامداران اموی و اجرای سياستهای ضداسلامی توسط آنان، هويت دينی مردم را مسخ كرده و ارزش‌های معنوی را در جامعه از بين برده بود، امام در دنباله سخنان خود در منزل «ذی حسم» فرمودند، «...مردم بندگان دنيايند، دين به صورت ظاهری و درحد حرف و سخن در زبانشان مطرح میشود، تا زمانی كه معاش و زندگی ماديشان رونق دارد، در اطراف دين گرد میآيند، اما زمانی كه با بلا وگرفتاری آزمايش شوند، دينداران در اقليت هستند.»