آیا به این فکر کرده‌ایم که کدام بخش از اجابت دعا بر عهده ما است و کدام بخش آن بر عهده خداوند؟ آیا به صرف دعا و آرزو می توان منتظر تحقق خواسته ای شد؟
مردم عموماً برای تحقق دعاهایشان به نذر متوسل می شوند، نذری که اغلب مادی است و یا انجام عبادت خاص و یا قرائت میزان مشخصی از قرآن را در بر دارد اما عمل کجای تحقق دعاهای یک مسلمان است.
باید درب ها را باز کرد. درب توبه، درب صله ارحام، درب عفو و بخشش، درب کرامت و رأفت، درب عفت و حیاء، درب اخلاص و یقین، درب ... . پس از باز کردن این درب ها می توان با روی گشاده و سری بلند از خداوند خواست درب های بهشت را به روی ما باز کند تا از هر دری که خواستیم وارد آن شویم.
اما درهایی هم هست که باید بست. درب خودپسندی، کبر، غرور، ریا، حسد و ... بعد از خدا خواست که درب جهنمش را به روی ما ببندد. قدر مسلم وقتی ما یک قدم با باز و بسته کردن این درب ها به سوی خدا می رویم، خداوند همانگونه که خود قول داده است ده ها قدم به سوی ما نزدیک تر می شود.
کتاب راهنمای عملی بدون تحریف هم در دستان ماست. کتابی که با مطالعه آن با اطمینان و آرامش می توان راه سخت از زمین تا آسمان را پیمود.
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ الجِنانِ واغْلِقْ عَنّی فیهِ أبوابَ النّیرانِ وَوَفّقْنی فیهِ لِتِلاوَةِ القرآنِ یا مُنَزّلِ السّکینةِ فی قُلوبِ المؤمِنین؛ خدایا بگشا برایم در آن درهاى بهشت و ببند برایم درهاى آتش دوزخ را و توفیقم ده در آن براى تلاوت قرآن اى نازل‌کننده آرامش در دلهاى مؤمنان».