بقیع بهشت برخاسته بر یاس خوشبوی عترت و بنای برافراشته بر قلب انسان تشنه است. بقیع قطعه‌ای از فضای بیت‌المعمور درکنار کعبه است؛ بقیع پایگاه پرواز چهار پیشوای عاشق به سوی معبود نامتناهی است؛ بقیع سرزمین پاکی که همه پاکان وخوبان عالم قلبشان به سوی آن می‌تپد.
بقیع میعادگاه مهدی فاطمه(س) که همانند کعبه در اطراف آن طواف می‌کند و بر مظلومیت آن خفتگان پاک نهاد در آن وادی سرشار از نور و ایمان می‌گرید.
هم‌اکنون در دنیا مرسوم است بر قبر سرباز گمنام گل می‌نهند به عنوان سپاس از ایثار و فداکاری آن سرباز وطن، ولی خائنین حرم الهی و پادشاهان ظالم آل سعود نمی‌گذارند نام این مرشدان و هدایتگران نور و آگاهی بر روی مزار این بزرگان نگاشته شود که این یکی دیگر از کارهای باطل و تفکر غلط وهابیت است.
در هشتم شوال سال 1344 هجری قمری پس از اشغال مکه، وهابیان به سرکردگی عبدالعزیزبن سعود روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال کرده، مأموران عثمانی را بیرون کردند و به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور هم چنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم(ص)، قبور زنان آن حضرت، قبر ام‌البنین مادر حضرت اباالفضل‌العباس(ع) و قبر عبدالله پدر پیامبر و اسماعیل فرزند امام صادق(ع) و بسیاری قبور دیگر پرداختند.
شبهه‌زدایی از باورها و دیدگاه‌های مکتب امامت و ولایت واجبی است که هیچ‌گاه نباید فراموش شود. وقتی برای نخستین‌بار بقیع را نگریستم تمام غم‌های عالم بر دلم نشست و بی‌اختیار گریستم و باخود گفتم خدایا چقدر فرزندان فاطمه(س) در این شهری که با نام آنها پیوند جاودانه دارد غریبانه زیستند و مظلومانه به خاک سپرده شدند.
تنها عاملی که امید را در دل انسان زنده می‌کند سخن زیبای امام صادق(ع) است که می‌فرمایند: «قبورنا قلوب من والانا؛ دل‌های دوستان ما جایگاه حضور ماست».
رسالت و مسؤلیت ما در قبال این مظلومیت دعا برای ظهور امام عصر(عج) است تا انتقام ظلم‌ها و ستم‌ها را بگیرد و این چهار پیشوای معصوم را به تمام مردم جهان بشناسانند.
حجت‌الاسلام اسماعیل‌پور