صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۴۴۷۱۸۲
تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱۳۹۴ - ۱۳:۴۴

گروه اندیشه: مربی قرآن شهرستان زابل گفت: شاد بودن و شاد کردن دل دیگران، هم یک نیاز فطری است و هم یک توصیه دینی، اما در صورتی که به دور از افراط و با رعایت حد اعتدال باشد، زیرا در غیر اینصورت از مسیر دینی آن خارج و به گناه منجر می‌شود.

مهدیه میر، کارشناس فرهنگی و مربی قرآن شهرستان زابل در گفت وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از سیستان و بلوچستان گفت: شاد بودن و داشتن چهره بشاش از توصیه‌های اسلام است، بطوری که در روایات داریم «بشاشة الوجه خیر من سخاء الکفّ»، خوشرویی بهتر از بخشندگی است.
مربی قرآنی شهرستان زابل بیان کرد: شاد کردن دل مؤمنان هم مورد سفارش اسلام است که در این خصوص پیامبر اسلام(ص) می‌فرماید: «اِنَّ اَحَبَّ الاْعْمالِ اِلَى اللّهِ تعالى اِدْخالُ السُّرورِ عَلَى الْمُؤْمنینَ»؛ محبوب‌ترین اعمال نزد خداوند، شاد کردن مؤمنان است.
وی افزود: شادی و نشاط جزو نیازها و غرایز انسان است، بنابراین دین نیز آن را قبول دارد، اما همانند هر نیاز و غریزه دیگری که در صورت افراط موجب خروج از راه دینی آن می‌شود، شادی هم باید در چهارچوب خودش صورت گیرد.
میر بیان کرد: گاهی بعضی افراد به بهانه شادی و شوخی، یک مسلمان را مورد استهزاء قرار می‌دهند که در این صورت مرتکب گناه شده‌اند، چون نباید شادی ما منجر به تحقیر و توهین به یک فرد دیگر شود.
وی ادامه داد: همچنین شادی‌های ما نباید پایه و اساس گناه داشته باشد؛ مانند مصرف مشروبات و یا ارتباط‌های نامشروع  که تنها ظاهر آن خوش است، یک خوشی موقت و سطحی که غم طولانی و عذاب اخروی در پی دارد.
این کارشناس فرهنگی اظهار کرد: پیامبر اسلام(ص) می‌فرماید: «ثلاث فرحات للمؤمن فی الدّنیا: لقاء الإخوان و تفطیر الصائم و التهجّد من آخر اللّیل»، سه چیز در دنیا باعث شادى مؤمن است: ملاقات و دیدار برادران دینى، افطار دادن به روزه ‌دار، و بیدار بودن در آخر شب.
میر در پایان افزود: شاد بودن و شاد کردن دل دیگران، هم یک نیاز فطری است و هم یک توصیه دینی، اما در صورتی که به دور از افراط و با رعایت حد اعتدال باشد، زیرا در غیر اینصورت از مسیر دینی آن خارج و به گناه منجر می‌شود.