به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، بارالها پائیز امسال به لطفت غرق در بارانت می‌شویم ... ای کاش می‌توانستیم «شکربارانت» کنیم اما هر چه شکر گوئیم کم است؛ باران هدیه‌ای است از خالق: لطفی افزون بر الطاف بی‌منتهایش.
جا دارد که این روزها نماز شکر بخوانیم یا شکرانه‌ای بپزیم و به همه بگوییم که این غذای شکرانه است، درست مثل زمانی که در انتظار باران نذری می‌پختیم و می‌گفتیم نذری باران است، دعا کنید باران ببارد.
هوا پاک شده و دلم پاک‌تر؛ بوی نم باران بوی لطف بیکران یار است که ما را غرق در مهربانی می‌کند و نماد عظمتش که هر لحظه به وصف و تماشا می‌نشاند.
صدای قطرات باران دلم را به سالی پربار گرم می‌کند... ناگاه دلم می‌لرزد برای بی‌خانمان‌ها و خانه‌خراب‌ها، ای کاش آن‌ها هم در این شادی سهیم باشند و با شنیدن صدای این نعمت الهی دلشان نلرزد؛ ای کاش افراد توانا دست ناتوانان را بگیرند.
حواسمان باشد که صدای باران وقتی از سقف خانه داخل ظرفی می‌چکد، شادی‌‌بخش نیست! و هر لحظه دل پدر و مادری را می‌لرزاند که کودکی در زیر این سقف خوابیده است مبادا... خدایا به تو می‌سپارمش.
خداوندا ما را در شکر نعمت‌های بیکرانت و در دستگیری نیازمندان یاری فرما. آمین یا رب‌العالمین.
مرضیه محسنی