محمد رسائلی، نویسنده و کارگردان تئاتر رضوی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: در مورد رویکرد جدیدی که در یازدهمین جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» صورت گرفته و در فراخوان آن کاملاً مشهود است تنها می‌توانم بگویم که در حد آزمون و خطاست و باید دید در عمل چه کمکی به ارتقای کمی و کیفی این جشنواره خواهد کرد؟
وی ادامه داد: اینکه تصمیم گرفته شده است جشنواره نمایشنامه‌نویسی رضوی قزوین به جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» خراسان شمالی ملحق شود شاید یک کار کارشناسی شده باشد و بر کیفیت آثار بیفزاید، اما از این نکته نیز غافل نباشید که فلسفه برگزاری جشنواره فرهنگی و هنری امام رضا(ع) که هر یک از استان‌های کشور سهمی در برگزاری یکی از رشته‌های فرهنگی و هنری آن را دارند، فراگیر شدن فرهنگ و سیره رضوی در تمام ایران است.
رسائلی تصریح کرد: با الحاق جشنواره نمایشنامه‌نویسی رضوی از قزوین به بجنورد، عملاً استان قزوین از یک برنامه فرهنگی و دینی که می‌توان فضای فرهنگی این استان را دچار تحول کند بی‌بهره خواهد ماند، ضمن آنکه با 8 دوره برگزاری این جشنواره به میزبانی قزوین، دستاورد و ظرفیت‌های خوب فرهنگی و هنری به دست آمده است و نباید از آنها صرفنظر کرد.
کارگردان نمایش رضوی «آش با طعم زهر» در ادامه گفت: براساس آنچه در فراخوان یازدهمین جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» ذکر شده گویا قرار است مسئولان دبیرخانه این جشنواره مدل اجرایی همچون جشنواره تئاتر «سوره ماه» را پیاده کنند، یعنی پس از ارسال نمایشنامه و یا طرح نمایشی به دبیرخانه، گروه و کارگردانان تئاتر از سوی برخی کارشناسان مطرح تئاتری مورد نظارت و هدایت قرار می‌گیرند تا خروجی اثرشان، نمایشی قابل قبول باشد.
رتبه دوم کارگردانی دهمین جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» گفت: این مدل به ظاهر خوب است و موجب می‌شود آثاری متناسب با اهداف جشنواره تولید شده و به پختگی و قوام مطلوب برسند و در نتیجه در مرحله اجرا، ما با آثاری کاملاً حرفه‌ای و فاخر که دارای ارزش‌های فنی و هنری هستند مواجه شویم.
وی تأکید کرد: اما در کنار این مسئله باید به نکته ظریف دیگری نیز توجه کرد و آن اینکه هر چقدر هم هدایت و نظارت کارشناسان بر روند تولید آثار جشنواره، مثبت و سازنده باشد اما تا زمانی که در ساختار و قالب برگزاری این جشنواره تحولی صورت نگیرد، آثار نمایشی نمی‌توانند در اوج به منصه ظهور رسیده و اجرا شوند.
رسائلی در پایان افزود: آنچه که مسلم و محرز است اینکه بجنورد علیرغم میزبانی شایسته‌ای که تاکنون از جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» به عمل آورده است، اما از نظر زیرساختی و برآورده شدن همه ملزومات سخت‌افزاری و امکانات مورد نیاز برای یک اجرای حرفه‌ای تئاتر در مضیقه است، حال شما این مورد را در نظر بگیرید که یک اثر نمایشی در شرایطی کاملاً حرفه‌ای و با اعمال همه ریز‌ه‌کاری‌های فنی هنر نمایش زیر نظر کارشناسان تولید و برای اجرا آماده شود، چه تضمینی وجود دارد که در زمان اجرا امکانات فنی صحنه آن هم در حداقل ممکن تأمین باشد که بتواند تا اندازه‌ای توقع کارگردان و گروه اجرایی را تأمین کند؟