به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، انسان عاقل، کسی است که همواره با نشانه‌هایی که برای سعادت او تعیین شده‌اند مسیر را انتخاب کرده و با قدم گذاشتن در راه درست، پس از طی مسیر به سر منزل مقصود برسد. نه اینکه به دری برسد که پشت آن چیزی جز حسرت و ندامت نباشد و شعله‌‌های آتشی که تجسم اعمالش هستند او را در برگیرد.
در آیه ۳۶ از سوره مبارکه اعراف در توصیف اهل آتش می‌خوانیم: «والَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ»؛ «ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻜﺒﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﺍﻫﻞ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪﺍﻧﺪ».
هر چند در قرآن کریم اصرار بر گناهان که برخی از آنان نیز به صراحت بیان شده است، آتش جهنم را به همراه دارد ولی دور از ذهن نیست که همه این عوامل و انجام گناه نیز به دلیل سرپیچی از دستورات الهی است. به طوری که در تفسیر این آیه باید گفت: ﭘﻴﺎﻣﺪ ﺗﻜﺬﻳﺐ، ﺗﻜﺒّﺮ ﻭ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎ، ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺩﻭﺯﺥ ﺍﺳﺖ. «ﺍﺳﺘﻜﺒﺮﻭﺍ... ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﻨّﺎﺭ... ﻓﻴﻬﺎ ﺧﺎﻟﺪﻭﻥ».
با علم به اینکه می‌دانیم آتش جهنم بازتابی از اعمال هر فرد است در آیه 41 از سوره مبارکه اعراف می‌خوانیم: «لهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِن فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ»؛ «ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺴﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺩﻭﺯﺥ ﻭ ﺑﺮﻓﺮﺍﺯﺷﺎﻥ ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ بیدادگران ﺭﺍ سزا ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ».
کبر زائیده جهل و نادانی است وگرنه کدام انسان عاقلی در برابر دستورات باریتعالی کج‌روی کرده و آتش جهنم را علی‌رغم همه گوشزدهایی که شده است، بر خود می‌خَرد؟ آیا دنیا آنقدر ارزش دارد که لحظه‌ای لذت دنیوی را بر پوشش جهنم بفروشیم؟
هر چند نباید از نظر دور داشت که همه تکالیفی که بر عهده انسان قرار داده شده است بر اساس دوراندیشی و مهربانی باریتعالی بوده و هیچگاه کاری خارج از طاقت بنده در این بین در نظر گرفته نشده است که «لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا» تایید این مدعا است.
در آیه ۴۲ از سوره مبارکه اعراف می‌خوانیم: «والَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ»؛ « و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند هيچ كسى را جز به قدر توانش تكليف نمى كنيم آنان همدم بهشتند [كه] در آن جاودانند».
ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻄﻠﻮﺏ، ﺍﻧﺠﺎم ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ، «ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ» ﺍﻣّﺎ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ، ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺗﻮﺍﻧﺶ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﺳﺖ. «ﻟﺎ ﻧﻜﻠّﻒ ﻧﻔﺴﺎً ﺍﻟﺎّ ﻭﺳﻌﻬﺎ»
باید دانست ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎم، ﺗﻜﻠﻴﻒ، ﻃﺎﻗﺖﻓﺮﺳﺎ ﻧﻴﺴﺖ. «ﻭﺳﻌﻬﺎ» ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ بخشی از آیه 185 سوره مبارکه بقره نیز فرموده است: «... ﻭ ﻳﺮﻳﺪ ﺍﻟﻠّﻪ ﺑﻜﻢ ﺍﻟﻴُﺴﺮ ﻭ ﻟﺎ ﻳﺮﻳﺪ ﺑﻜﻢ ﺍﻟﻌُﺴﺮ...»؛ «...خدا براى شما آسانى مى خواهد و براى شما دشوارى نمى خواهد...».
کاش با اندکی تفکر، در زمره خریداران آتش نباشیم...