به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، خدای متعال نوع بشر را برای رسیدن به جایگاه عالی بشریت و قرب خویش خلق کرده است و به‌وسیله هدایت مسیر راه را به انسان نشان داده است اما اینکه عده‌ای خلاف مسیر می‌روند! خواسته یا ناخواسته این فرصت را از دست می‌دهند.
در آیه ۱۷۸ از سوره مبارکه اعراف می‌خوانیم: «من يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِي ۖ وَمَن يُضْلِلْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ»؛ «هر کس را که خدا هدایت کند، هدایت یافته (واقعى) اوست. و هر کس را که (بخاطر اعمالش) گمراه سازد، همان ها زیانکارانند.».
در تفسیر این آیه با استناد به آیات و روایات متعدد می‌توان گفت هدایت و اضلال الهى نه جنبه اجبارى دارد و نه بى‌دلیل و بى‌حساب است، منظور از این دو فراهم ساختن زمینه‌هاى هدایت، و یا باز گرفتن این گونه زمینه‌ها است، آن هم به خاطر اعمال نیک و بدى که انسان قبلاً انجام داده که در هر حال تصمیم نهائى با خود انسان است.
بنابراین، آیه فوق با آیات گذشته که اصل آزادى اراده را تأیید مى‌کرد کاملاً انطباق دارد و منافاتى در میان آنها نیست.
این خود فرد است که با نیروی انتخاب در مسیر سعادت قدم گذاشته و خداوند ادامه مسیر را برای او آسانتر می‌کند و فردی هم که به اختیار خود قدم در راه ضلالت می‌گذارد و علی‌رغم همه اصرارهای الهی مبنی بر هدایت و انذار، طی این مسیر تا مهلتی معیین برایش فراهم می‌شود.