صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۵۷۱۰۵۵
تاریخ انتشار : ۱۸ بهمن ۱۳۹۵ - ۰۸:۰۸

قرآن می فرماید: «آدمى‏ هيچ سخنى را به لفظ درنمى‏آورد (لفظ در اینجا مثال است وگرنه برای نگاه و نیز سایر اعمال هم همین است) غفلت از قیامتمگر اينكه مراقبى آماده نزد او آن را ضبط مى‏كند.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، وارث نوشت:  (آقای حق شناس می‌فرمودند لحظه‌ی مرگ، انسان تمام آنچه را در طول عمر کرده، می‌بیند.) و مستی مرگ، حقيقت را به پيش‏ آورد؛ اين همان است كه از آن مى‏گريختى! (کسی که از مرگ فرار نمی‌کند، خیلی مرد است) و در صور دميده شود؛ اين است روز تهديد. و هر كسى مى‏آيد در حالى كه با او سائقی (کسی که او را پیش می‌برد) و شاهدی (الان هم هر کاری کنیم هزار تا شاهد داریم؛ آن هم شاهد انسانی.
 آقای بهجت به شخصی گفته بودند که می‌خواهی به تو بگویم از اول عمر تا حالا چه کردی؟!) است. واقعاً كه از اين (قیامت) سخت در غفلت بودى. ولى‏ ما پرده‏ات را از جلوى چشمانت‏ برداشتيم و ديده‏ات امروز تيز است‏.
 (قیامت جلوی چشمت بود ولی از آن غافل بودی. با مرگ فقط پرده‌ی غفلت برداشته شد. در و دیوار پرده نداشت؛ تو خودت پرده داشتی!)»
بندگانی هستند که این پرده همین‌جا برایشان برداشته شده است.