سال‌هاست که مخاطبان کودک و نوجوان سینمای ایران، فیلم و سینمای خاص خود را ندارند و به ناچار تماشاگر آثاری شده‌اند که هیچ‌گونه تناسب سنی و موضوعی و تصویری با شخصیت و دنیا و آمال و سلیقه آنها ندارد. تاسف آور اینکه آنها ناخواسته مشتری فیلم‌هایی شده‌اند که سوداگران سینمای جهان برای تبلیغ اهداف سیاسی و مذهبی و تزریق تفکرات ضد اخلاقی خود و تخریب فرهنگ و آیین ملت‌ها تولید کرده‌اند.
سینمای کودک و نوجوان سال‌ها است که در ایران وجود خارجی ندارد و مسوولان و متولیان ناکارآمد ویترینی، تزیینی و سیاست پیشه آن، آن‌چنان در عوالم سیاسی و جناحی، منافع محوری و ظاهرسازی کودکانه افکار فانتزی خود غرق شده‌اند که به کل سینمای کودک و نوجوان، فیلم‌ها و مخاطبان آن را از یاد برده و تنها در ایام خاص، لباس شب برتن، با زیور آرایی کاذب به تبلیغات دروغین درباره سینمای نداشته کودک، جریان نامراد و ناکام این سینما و وجود فیلم‌های درخشان رویایی! سینمای نوجوان کشور می‌پردازند. و این ایام، زمان برگزاری جشنواره مغفول و سیاست زده کودک و نوجوان است که به جز برخی ظواهر تبلیغاتی و نمایش چند فیلم باغیرت ساخته شده کودک به همت چند فیلمساز وفادار، هیچ ارتباطی با سینمای کودک و نوجوان، مردم و مخاطبان آن، جشنواره حرفهای و استاندارد سینمایی، فیلمسازان علاقه‌مند، ولی دست خالی این نوع سینما ندارد.
جشنواره کودک و نوجوان کشور با قدمت‌ترین جشنواره سینمایی ایران و از پیشینه‌دار‌ترین جشنواره‌های جهان است که مدت‌ها سردر گم‌تر از جشن پاره‌های فیلم فجر، دستخوش بازی‌های سیاسی و کشمکش‌های مختلف بر سر کسب افتخار! برگزاری آن در این و آن شهر و تحت مدیریت فلان و بهمان مقام بوده است. دریغا بر جشنواره‌ای با چنین سابقه که به قهقرا رفته و دکانی شده برای چند نامدیر سینمایی و فیلمساز ورشکسته و خروجی آن برای سینما، مردم و کودکان و علاقه‌مندان، تنها سرخوردگی و ناامیدی است. متاسفانه این است، حال و روز جشنواره به انحراف رفته‌ای که می‌توانست حالش بد نباشد و در ارتقای دانش و بینش مخاطبان آینده‌ساز خود و سینماگران آن، نقش‌های بزرگ ایفا کند.
این روزها گروهی به حکم وظیفه، جماعتی در مقام مدیر و فیلمساز که در طول سال فقط خوب می‌خورند و حرفهای خوب! درباره سینمای کودک و نوجوان می‌زنند، برای حفظ نان و نام، و عده‌ای اندک از سازندگان متعهد فیلم‌های کودک و نوجوان، در تدارک برگزاری دوره‌ای دیگر از این جشنواره‌اند؛ جشنواره‌ای نمایشی،ناتوان، ناکارآمد و دور شده از جامعه، سینماگران و مخاطبان خود. جناب حیدریان، آیا نمی‌خواهید با پاکسازی سینما از انحراف‌ها، اضافات و ناخواسته‌ها و نادرست‌‌ها به یاری کارشناسان،سینماگران و متخصصان،جشنواره کودک را از فقر و فلاکت و حقارت و درماندگی نجات دهید.
جبار آذین