از مجاز فرودگاه تا حقیقت حج

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، برای اولین بار طی اعزام ده‌ها ساله زائران حج ایران از طریق فرودگاه‌های کشور، امسال برای اولین بار برنامه مدون فرهنگی در یکی از 20 پایانه پروازی زائران حج 96 در حال اجرا است.

افرادی که تجربه سفر به کشورهای خارجی را دارند می‌دانند که مدت زمان زیادی (حدود سه ساعت در صورتی که پرواز تأخیر نداشته باشد) را باید در فرودگاه سپری کنند تا زمان پرواز و خروج از کشور فرا برسد، همه ساله این مدت زمان برای زائران حج تمتع تلف شده و موجب کسالت و خستگی مضاعف زائران قبل از عزیمت به سرزمین وحی می‌شد. اما امسال روایت‌گران بعثه در فرودگاه امام خمینی(ره) که محل اعزام یک سوم از زائران حج کشورمان یعنی حدود 35 هزار زائر است، حضور دارند و برنامه‌های ویژه روایت‌گری برای زائران اجرا می‌کنند.

از ساخت سالن ویژه حجاج و فضاسازی زیبا و پر از معنویت این سالن در فرودگاه امام که بگذریم و تابلوهای خوش آمدگویی متعدد که مدام به زائران گوشزد می‌کند که به سفری متفاوت و محلی خاص از عالم در حال حرکت هستند، تأمین آسایش زائران در این فرودگاه به روش‌های مختلف مورد توجه قرار گرفته است. زائران در نزدیک‌ترین محل به سالن از ماشین‌ها پیاده می‌شوند (بدون همراه و بدرقه کننده) و مسیری کوتاه را تا اولین سالن انتظار فرودگاه طی می‌کنند.

اما در این مسیر کوتاه هم تعداد زیادی ویلچر و افرادی حضور دارند که در صورت عدم توان زائران برای طی این مسافت بتوانند از ویلچرهای تعبیه شده استفاده کنند. همین مسیر کوتاه هم با پنکه‌هایی که هوای خنک را به همراه قطرات آب در هوا اسپری می‌کنند تعبیه شده است. تا اینکه زائران به اولین سالن انتظار حجاج می‌رسند؛ سالنی که تمام ستون‌های آن با نمادهای مسجد النبی و پیام‌های معنوی متعدد پوشیده شده است. البته این سالن ایستگاه صلواتی نیز دارد. پس از انتظار در این سالن و انجام اولین تشریفات مربوط به سفر، زائران گیت‌های مختلف را یکی پس از دیگری طی می‌کنند و برخی البته به راستی پله پله تا خدا را طی می‌کنند تا در آخرین سالن انتظار به انتظار پرواز به سوی سرزمین وحی بنشینند.

سالنی که در آن تعدادی از روحانیان تحصیل کرده در رشته ارتباطات و تبلیغ آماده هستند تا شما را به کمک فضای مجازی به زیارت بخش‌هایی از کعبه و مسجد النبی ببرند. محل‌هایی که در حالت عادی کسی نمی‌تواند آن قسمت‌ها را مشاهده کند.

دیدن داخل خانه کعبه، آشنایی با روند ساخت کعبه و بازسازی‌هایی که طی سال‌ها انجام شده است، آشنایی با بخش‌های مختلف مسجد النبی و ستون‌های خاص و ویژه این مسجد که هر کدام نام مخصوص به خود و فلسفه انتخاب نام مخصوص خود را دارد بخشی از مطالبی است که راویان از آن سخن می‌گویند. اقدام جالب دیگری که در فرودگاه امام توسط مسئولان فرهنگی بعثه در حال اجرا است، ارائه تصاویر خانه کعبه و مسجد النبی(ص) در قالب واقعیت مجازی به زائران است.

زائران می‌توانند با گذاشتن عینک‌های مخصوص خود را داخل کعبه معظمه حس کرده و با نگاه کردن به اطراف خود تمام 360 درجه خانه کعبه و مسجد النبی(ص) را مشاهده کنند. برنامه‌هایی که بسیار مورد توجه زائران قرار گرفته و حتی زائران برای استفاده از این عینک‌ها به صف می‌ایستند.

حجت‌الاسلام والمسلمین مجتبی نجفی، مسئول کارگروه روایت‌گری بعثه مقام معظم رهبری که خود یکی از راویان این مراسم است، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری ایکنا با اشاره به اینکه زائران فرصت‌های زیادی را قبل از سفر در فرودگاه از دست می‌دادند، گفت: تلاش کردیم با برنامه روایت‌گری و واقعیت مجازی از این فرصت بهترین استفاده را برای آماده شدن حجاج و ورود آنها به سرزمین وحی ببریم.

وی تصریح کرد: ما یک پیام مهم برای زائران داریم؛ همانجا که امام صادق(ع) فرمودند: «يا مَعْشَر الشِّيعَةِ إنَّکمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إلَينا کونُوا لَنا زَيْناً وَ لا تَکونُوا عَلَيْنا شَيْناً؛ اي شيعيان، شما به ما منسوب هستيد، پس مایه زينت ما باشيد نه مايه آبروريزی ما».

اما نکته جالب در آخرین ایستگاه زائران قبل از اعزام به سرزمین وحی تفاوت نحوه صرف زمان در این ایستگاه است. در حالی که روحانی راوی حج در حال سخن گفتن از عظمت خانه کعبه و نشان دادن بخش‌های مختلف آن است، یا وقتی که این راوی از ستون توبه مسجد النبی(ص) سخن می‌گوید عده‌ای از زائران با اشتیاق و حتی اشک در حال گوش دادن به سخنان راوی هستند و می‌توان از نگاه و دقت آنها فهمید که برای دیدن آنچه تمام عمرشان شنیده‌اند و در واقعیت مجازی تلویزیون دیده‌اند چه قدر لحظه شماری می‌کنند. آنها می‌روند تا آنچه شنیده‌اند را به چشم دل و چشم سر ببینند. اما در این میان عده‌ای هم هستند که سر در گوشی‌هایشان دارند و معلوم است هنوز دنیا را با تمام لذت‌های مجازیش رها نکرده‌اند. حتی صحبت یک زائر با تلفن همراهش نشان می‌داد که دنیایش را با همه تعلقات مادیش دارد با خود به حج می‌برد.

عده‌ای در سکوت ایستاده بودند و اگر چه چشم به تصاویر داشتند اما قلب هایشان جای دیگری بود. عده‌ای هم مشغول استراحت در نمازخانه فرودگاه بودند، گروهی قرآن به دست داشتند و عده‌ای ذکر می‌گفتند. عده‌ای گویی هواسشان به اطراف بود تا مبادا کسی نیازی به کمک داشته باشد تا اولین نفری باشند که کمک می‌کنند، عده‌ای بی‌تفاوت بودند و عده‌ای بی‌نهایت مشتاق. عده‌ای گویی از همین فرودگاه احرام حج بسته بودند و عده‌ای شاید عنوان حاجی برایشان جالب‌تر بود.

یک تابلوی بزرگ در سالن خودنمایی می‌کند: «دل نوشته میقات حج» عده‌ای مشتاقانه از احساسشان می‌نویسند.

در این میان راوی از آبروداری برای ائمه(ع) می‌گوید؛ از اینکه ما شیعه هستیم و منتسب به اهل بیت(ع)، پس باید هر جا رفتیم مایه زینت ائمه(ع) باشیم. از اینکه نباید بازارگردی کنیم، نباید فرصت نمازهای جماعت مسجدالحرام و مسجد النبی را از دست بدهیم.

یک قدم آن طرف‌تر هواپیما مهیای سوار شدن زائران می‌شود؛ زائرانی که برخی حاجی بودن را به خودشان می‌بردند و برخی می‌خواستند حاجی بودن را با خودشان بیاورند و قدر مسلم همه این تفاوت بزرگ در بین زائران به نحوه صرف زمان و وقتشان قبل از حج، حین حج و بعد از حج بستگی دارد.