به گزارش
خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از چهارمحال و بختیاری، به نقل از فارس، در تفسیر نور ذیل آیه شریفه 2 سوره مائده می‌خوانیم: حکومت و جامعه‌ى اسلامى، باید در صحنه‌ى بین‌المللى، از مظلوم و کارهاى خیر حمایت و ظلم را محکوم کند.
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْیَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّینَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا وَلَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ»؛ ترجمه: «ای اهل ایمان، حرمت شعائر خدا (مناسک حج) و ماه حرام را نگه دارید و متعرض هَدْی و قلائد (قربانیان حاجیان چه علامت‌دار و چه بدون علامت) نشوید و تعرض زائران خانه محترم کعبه را که در طلب فضل خدا و خشنودی او آمده‌اند حلال نشمارید، و چون از احرام بیرون شدید (می‌توانید) صید کنید و عداوت گروهی که از مسجد الحرام منعتان کردند شما را بر ظلم و بی‌عدالتی وادار نکند، و باید با یکدیگر در نیکوکاری و تقوا کمک کنید نه بر گناه و ستمکاری و از خدا بترسید که عقاب خدا سخت است.
تفسیر نور:
1- خداوند از مؤمنان، انتظار ویژه‌اى دارد. یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا ...
2- احترام گذاردن به شعائر الهى، وظیفه‌ى اهل ایمان است. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ»
3- هتک حرمت و قداست شعائرالهى، حرام است. «لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ»
4- همه‌ى زمان‌ها یکسان نیستند. برخى روزها مثل ایّام‌اللّه و برخى ماه‌ها مثل ماهِ حرام، احترام ویژه‌اى دارند. «وَ لَا الشَّهْرَ الْحَرامَ»
5- حیوانى هم که در مسیر هدف الهى قرار گیرد، احترام دارد. «وَ لَا الْهَدْیَ وَ لَا الْقَلائِدَ»
6- راهیان خانه‌ى خدا باید مورد احترام قرار گیرند. «وَ لَا آمِّینَ الْبَیْتَ الْحَرامَ»
7- هدف اصلى در حج، زیارت کعبه است. «آمِّینَ الْبَیْتَ»
8- حج و عمره، راهى براى تحصیل دنیا وآخرت است. «یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ وَ رِضْواناً»
9- سراغ سود حلال رفتن یک ارزش است. قرآن، فضل پروردگار را که همان سودِ کسب و کار است، در کنار رضوان وقرب الهى قرار داده است. «یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ وَ رِضْواناً»
10- هر نوع فعّالیّت اقتصادى و تجارى در مکّه، براى کشورهاى اسلامى آزاد است. «یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ»
11- بهره‌هاى مادّى، تفضّل الهى به انسان و از شئون ربوبیّت اوست. «فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ»
12- دشمنى‌هاى دیگران در یک زمان، مجوّز ظلم و تجاوز ما در زمانى دیگر نمى‌شود. وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ ... أَنْ تَعْتَدُوا
13- بى‌عدالتى و تجاوز از حدّ، حرام است حتّى نسبت به دشمنان. شَنَآنُ قَوْمٍ ... أَنْ تَعْتَدُوا (در انتقام نیز عدالت را رعایت کنید.)
14- احساسات دینى، بهانه‌ى ظلم نشود. «صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ أَنْ تَعْتَدُوا»
15- وفاى به پیمان‌ها وحفظ حرمت و قداست شعائر الهى نیاز به همیارى و تعاون دارد. لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ ... وَ تَعاوَنُوا
16- چشم‌پوشى از خطاى دیگران، یکى از راه‌هاى تعاون بر نیکى است. لا یَجْرِمَنَّکُمْ ... تَعاوَنُوا
17- حکومت و جامعه‌ى اسلامى، باید در صحنه‌ى بین‌المللى، از مظلوم و کارهاى خیر حمایت و ظالم و بدى‌ها را محکوم کند. «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ»
18- براى رشد همه جانبه‌ى فضایل باید زمینه‌ها را آماده ساخت و در راه رسیدن به آن هدف، تعاون داشت. «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ»
19- به جاى حمایت از قبیله، منطقه، نژاد و زبان، باید از «حقّ» حمایت کرد و به «بِرّ» یارى رساند. «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ»
20- کسانى که قداست شعائر الهى را مى‌شکنند و به بدى‌ها کمک مى‌کنند، باید خود را براى عقاب شدید الهى آماده کنند. «وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقابِ»