به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) امر به معروف و نهی از منکر از جمله وظایفی است که خداوند در آیه «وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (سوره3 آیه 104)» به آن امر فرموده است. امیرالمومنین(ع) نیز در اهمیت این موضوع فرموده‌اند: «غايَةُ الدِّينِ الأمرُ بِالمَعرُوفِ والنَّهيُ عَنِ المُنكَرِ؛ غايت و هدف دين ، امر به معروف و نهى از منكر است.
همچنین از ایشان روایتی دیگری نقل شده است که فرموده‌اند: «مَن تَرَكَ إنكارَ المُنكَرِ بِقَلبِهِ و يَدِهِ و لِسانِهِ فَهُوَ مَيِّتٌ بَينَ الأحياءِ؛ آن کَس كه منکر را با قلب و دست و زبانش انكار نكند، مرده‌اى است ميان زندگان».
در خصوص مراتب نهی از منکر روایاتی وجود دارد که به تبیین این تکلیف الهی می‌پردازد. از جمله امیرالمومنین(ع) فرمودند: لَا يَحِلُ لِعَيْنٍ مُؤْمِنَةٍ تَرَى اللَّهَ يُعْصَى فَتَطْرِفَ حَتَّى تُغَيِّرَهُ؛ شایسته نیست که انسان با ایمان نافرمانی خدا را مشاهده کند و با بی تفاوتی از آن چشم بپوشد، بلکه او وظیفه دارد در جلوگیری از منکر اقدامی بکند.
امر به معروف و نهی از منکر نه تنها یک فریضه الهی به شمار می‌رود بلکه تأثیر اخلاقی برای خود شخص هم دارد. چنانکه امیرالمومنین(ع) فرموده‌اند: «وَأمُرْ بِالمَعروفِ تَكُنْ مِن أهلِهِ؛ فإنَّ استِتمامَ الامورِ عِندَ اللّهِ تَبارَكَ و تَعالى الأمرُ بِالمَعروفِ و النَّهيُ عَنِ المُنكَرِ؛ به خوبى فرمان ده تا اهل آن باشى؛ زيرا تماميّت و كمال كارها نزد خداوند تبارك و تعالى امر به معروف و نهى از منكر است».