به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، هدف خلقت انسان رسیدن به سعادت و کمال است و خدای متعال در این مسیر از هیچ راهی برای رسیدن به این مقصد کوتاهی نکرده است.
هرچند عده‌ای به دنبال پیروی از هواهای نفسانی همه این نشانه‌ها را نادیده گرفته و قدم در راه گمراهی گذاشته‌اند که قطعا در پایان راه نیز تجسم اعمال و رفتار آنها برایشان مجسم خواهد شد.
در آیه ۱۰۱ از سوره مبارکه هود می‌خوانیم: « وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ لَمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَمَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ»؛ «و ما به آنان ستم نكرديم ولى آنان به خودشان ستم كردند پس چون فرمان پروردگارت آمد خدايانى كه به جاى خدا[ى حقيقى] مى خواندند هيچ به كارشان نيامد و جز بر هلاكت آنان نيفزود».
در تفسیر کوتاهی از این آیه شریفه می‌توان به این موارد اشاره کرد: تنبیه و کیفر ظالم، ظلم نیست، بلکه عین عدل است. «وَ مٰا ظَلَمْنٰاهُمْ».
سرنوشت انسان، در گرو اعمال و رفتار خود اوست. «ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ».
غیر از خداوند، هیچ کس و هیچ چیز دیگر، منجی انسان نیست. «فَمٰا أَغْنَتْ».
در برابر اراده الهی، هیچ کس و هیچ چیز را تاب مقاومت نیست. «مِنْ شَیْءٍ».