رضا بیات، منتقد ادبی در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا؛ درباره رویکرد انتقادی در مباحث ادبی و آسیب‌هایی که حوزه شعر در نتیجه سفارشی بودن سروده‌ها و کنگره‌ای بودن اشعار با آن روبرو است گفت: درباره شعر مذهبی و به ویژه شعرهای سفارشی و کنگره‌ای تحقیقات بسیاری کرده‌ام تا آسیب‌ها و ضعف‌های این حوزه را نشان دهم. این اشعار به همین دلیل درونی نمی‌شوند، ولی بودنشان از نبودنشان بهتر است.
وی درباره مشکلاتی که ایجاد می‌شود، بیان کرد: شعری که از دل برنیاید، معمولاً منظومه فکری منسجمی ندارد و حرف و تحلیل اشتباه در آن بسیار است؛ زیرا اصیل نیست و احتمال ضعف زبانی و اشتباهات ادبی در آن پررنگ است.
بیات با بیان این مطلب افزود: شعر غیراصیل دلنشین نمی‌شود و بین مردم رواج پیدا نمی‌کند و کارکرد خود را نیز ندارد. اغلب این گونه اشعار از نظر محتوایی، زبانی و ادبی دارای مشکل است. چنانچه اشعار این مشکل را نیز نداشته باشند، دلنشین نمی‌شوند.
این منتقد با اشاره به اینکه افرادی که از عرصه نوقلم بودن و جوانی عبور کرده‌اند نیز ممکن است دچار این چنین ایرادات و مشکلاتی شوند، ادامه داد: برای مثال حسین منزوی اشعاری در اواخر عمر خود داشت که من در قالب مقاله درباره آن نقد نوشته و نشان داده‌ام که چه اشتباهاتی را در حوزه‌های محتوایی و ادبی داشته است.
وی توضیح داد: منزوی از نظر محتوایی نتوانسته است ارتباط محتوایی و معنایی با اشعار برقرار کند. همچنین از نظر زبانی و ادبی نیز این اشعار با باقی اشعارش تفاوت آشکار دارد و آن چنان رواج پیدا نکرده است، به طوری که اطرافیان وی نیز نمی‌دانند که منزوی شعر مذهبی نیز سروده است؛ این در حالی است که اشعار عاشقانه وی در جامعه معروف است. وی اشعار مذهبی خود را به صورت سفارشی سروده بود و ضعف آنها نیز از همین رو بوده است.
انتهای پیام